ผลการใช้ชุดการสอนที่สอนโดยการสาธิต รายวิชาการงานอาชีพพื้นฐาน สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2
คำสำคัญ:
ชุดการสอน, รายวิชาการงานอาชีพ, ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน, การสอนแบบสาธิตบทคัดย่อ
การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนาชุดการสอนที่สอนโดยการสาธิต ให้มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์ 80/80 2) เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนเรียนและหลังเรียนโดยใช้ชุดการสอนที่สอนโดยการสาธิต และ 3) หาดัชนีประสิทธิผลของชุดการสอนที่สอนโดยการสาธิต ประชากรได้แก่ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ในภาคเรียนที่ 1/2565 จำนวน 5 ห้อง รวมทั้งสิ้น 144 คน กลุ่มตัวอย่างได้แก่นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2/1 โรงเรียนกระเทียมวิทยา จำนวนนักเรียน 35 คน ได้มาโดยวิธีการสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แผนการจัดการเรียนรู้ ชุดการสอน แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนเรียนและหลังเรียน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่า T-test dependent ค่า E1/E2 และ E.I.
ผลวิจัยพบว่า 1) ชุดการสอนมีประสิทธิภาพเท่ากับ 83.87/85.00 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ที่ตั้งไว้ 2) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนเรียน (x̅=23.63/S.D.=1.66) และหลังเรียน (x̅=34.00/S.D.=1.19) พบว่าหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ 3) ดัชนีประสิทธิผลของชุดการสอนมีค่าเท่ากับ 0.6335 ซึ่งหมายความว่านักเรียนในกลุ่มตัวอย่างมีพัฒนาการการเรียนรู้เพิ่มขึ้นร้อยละ 63.35
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 (ฉบับปรับปรุงพุทธศักราช 2560).
จินตนา สมศิลป์. (2560).การพัฒนาชุดการสอนวิชาการงานอาชีพและเทคโนโลยี เรื่องอาหารในชีวิตประจำวันสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. วารสารการศึกษาและพัฒนาสังคม, 12(34), 155-167.
ชัยนะรินทร์ ทับมะเริง วรพรภัฏ ปัดภัย และอัจฉรา บุญภา.(2565). ผลการใช้ชุดการสอนรายวิชาการงานอาชีพพื้นฐาน(งานเกษตร) สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนปรางค์กู่ อำเภอปรางค์กู่ จังหวัดศรีสะเกษ. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ, 16(1), 28-39.
ชัยยงค์ พรหมวงศ์. (2538). กระบวนการสอนโดยใช้สื่อประสม. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ไชยยศ เรืองสุวรรณ. (2536). ชุดการสอนและนวัตกรรมทางการศึกษา. โอเดียนสโตร์.
ทิศนา แขมมณี. (2545). ศาสตร์การสอน. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทิศนา แขมมณี. (2549). การสอนการเรียนรู้แบบร่วมมือ. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บุญชม ศรีสะอาด. (2543). แบบมาตรส่วนประมาณค่า. สุวีริยาสาส์น.
เผชิญ กิจระการ. (2546). แนวทางในการหาประสิทธิผลของสื่อหรือชุดการสอน. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
รวิพัชร์ นิลพัฒน์ ดุสิต ขาวเหลือง สิราวรรณ จรัสรวีวัฒน์ และมานพ แจ่มกระจ่าง. (2565). ผลการใช้ชุดการสอน กลุ่มสาระการเรียนรู้การงานอาชีพและเทคโนโลยี เรื่อง การดูแลรักษาบ้าน ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. วารสารการศึกษาและการพัฒนาสังคม. 15(2), 279-290.
โรงเรียนกระเทียมวิทยา. (2564). ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนในกลุ่มสาระการงานอาชีพของนักเรียนชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 2. โรงเรียนกระเทียมวิทยา อำเภอสังขะ.
ล้วน สายยศและอังคณา สายยศ. (2536). การสร้างแบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน. สำนักพิมพ์ศูนย์ส่งเสริมวิชาการ.
สมนึก ภัททิยธนี. (2544). การสร้างแบบทดสอบการวัดผลประเมินผลการเรียนรู้. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2551). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้แกนกลาง กลุ่มสาระการงานอาชีพและเทคโนโลยี ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551.
สุรางค์ วงษ์เสถียร. (2562). การพัฒนาชุดการสอน เรื่อง การแปรรูปอาหารจากมันเทศสำหรับนักเรียนชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนหัวถนนวิทยา อำเภอพนัสนิคม จังหวัดชลบุรี. วารสารบริหารการศึกษา มศว. 15(29), 188-197.
สิริยาภรณ์ โพธิ์ศรี. (2561). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนโดยใช้แบบฝึกทักษะ. มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์.
อิทธิพัทธ์ สุวทันพรกูล. (2562). การวิจัยทางการศึกษา แนวคิดและการประยุกต์ใช้. สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2023 วารสารครุศาสตร์ ราชภัฏเชียงใหม่
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
วารสาร TCI อยู่ภายใต้การอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอย่างอื่น โปรดอ่านหน้านโยบายของเราสําหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการเข้าถึงแบบเปิด ลิขสิทธิ์ และการอนุญาต
