The Effects of Group Psychological Counseling Based on PositivePsychology for Well-Being Promotion Divorced Family Students
Keywords:
Counseling, Divorced Family, Positive Psychology, Well-beingAbstract
The purpose of this quasi-experimental research was to examine the effects of group psychology counseling based on positive psychology concepts on improving the well-being of students from divorced families. The target group was students at the Diploma Program (High Vocational Certificate), Pattani Vocational College, Pattani Province, totaling 8 persons from divorced families who voluntarily participated in the experimental group. The psychology counseling program was based on the concept of positive psychology, comprising 12 sessions, in a total of 90 minutes for each session. The research instruments were: (1) a group counseling program based on the positive psychology concept consisting of hope, flexibility, optimism, self-efficacy; (2) psychological well-being test which was statistically confident value of 0.78, consisting of 4 aspects: physical, mental, social, and cognitive. The target group was assessed by the pre-test and post-experimental health measures. The statistics used in the analysis were percentage, mean, standard deviation, relative development scores, and the Wilcoxon Matched Pairs Signed Ranks Test statistics.
The research suggested that;
1. After participating in the positive psychology group counseling program, students from divorced families had statistically significantly higher levels of psychological well-being than before participating in the counseling program at the .05 level.
2. The level of relative health improvement among students from divorced families after participating in the positive psychology group counseling program showed an average 80.69% increase in their relative psychological well-being improvement, which was at a very high level.
3. Group counseling based on the concept of positive psychology program resulted in higher levels of well-being among students from divorced families in all respects, with the highest levels of psychological well-being.
Downloads
References
กาญจนา นาคปัจฉิมสกุล พัชราภรณ์ ศรีสวัสดิ์ และสุขอรุณ วงษ์ทิม (2560). ความสัมพันธ์ของปัจจัยเชิง สาเหตุที่ส่งผลต่อความแข็งแกร่งทางจิตใจของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลายใน กรุงเทพมหานคร. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปกร, 10(3), 239-243. https://he02.tci-thaijo.org/index.php/Veridian-E-Journal/article/view/103965/82992
คหัชนันญ์ ภัทรกฤดา. (2555). ผลของกระบวนการกลุ่มทางจิตวิทยาตามแนวทฤษฎีสัมพันธภาพระหว่างบุคคลต่อการคิดเชิงบวกของเยาวชนที่มาจากครอบครัวหย่าร้าง [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิตไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ณัฐฐินันท์ พิมพาทย์. (2560) ผลของโปรแกรมเสริมสร้างความคิดเชิงบวกที่มีต่อพลังสุขภาพจิตของเด็กและเยาวชนผู้กระทำความผิด [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ดวงฤทัย นาสา. (2557). ผลของการให้คำปรึกษากลุ่มที่มีต่อความหยุ่นตัวด้านการเรียนของนักศึกษาพยาบาล [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
เดือนเพ็ญ ทองน่วม. (2546). การรับรู้ความสามารถแห่งตนเป้าหมายในการศึกษาและการเรียนรู้โดยการกำกับ ตนเอง. วารสาร สออ.ประเทศไทย, 6(1), 92-106.
นันท์ชัตสัณห์ สกุลพงศ์ ขวัญใจ ฤทธิ์คำรพ และไพลิน ลิ้มวัฒนชัย. (2562). ผลของกิจกรรมกลุ่มด้านจิตวิทยาเชิงบวกต่อความสุขและการปรับตัวทางสังคมของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาในโรงเรียนประจำ. วารสารพฤติกรรมศาสตร์เพื่อการพัฒนา, 11(1), 35-52.
นัยนา ปาระมี. (2551). ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยคัดสรร การรับรู้ความสามารถของตนเองกับพฤติกรรมการดูและตนเองที่บ้านของมารดาวัยรุ่นในระยะหลังคลอด [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
บุญชม ศรีสะอาด. (2556). วิธีการทางสถิติสำหรับวิจัย (พิมพ์ครั้งที่ 5). สุวีริยาสาสน์.
ประเวศ วะสี. (2544). สู่สุขภาพ 4 มิติในสุขภาพทางจิตสังคมและจิตวิญญาณ. บริษัทเซนจูรี่ จำกัด.
พวงรัตน์ ทวีรัตน์. (2540). วิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังงคมศาสตร์. สำนักทดสอบทางการศึกษามหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร.
ระพี แสงสาคร และคณะ. (2552). กลยุทธ์เชิงพุทธในการเสริมสร้างจิตลักษณะของเยาวชนครอบครัวแตกแยกสู่สุขภาวะองค์รวม. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
เรวดี ทรงเที่ยง. (2550). การคิดเชิงบวก. วารสารดวงแก้ว, 12(1), 69–76.
วราภรณ์ รัตนาวิศิษฐ์กุล. (2545). ความหวังและกลวิธีการเผชิญปัญหาของนักศึกษา [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วรุณกันยา คุณากรวิรุฬห์. (2556). การมองโลกในแง่ดีและการเห็นคุณค่าในตนเองที่พยากรณ์ความสามารถในการเผชิญปัญหาและฝ่าฟันอุปสรรคของบุคลากรมหาวิทยาลัยในกำกับของรัฐ [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
วาโร เพ็งสวัสดิ์. (2551). วิธีวิทยาการวิจัย. สุวีริยาสาสน์.
วาสนา กันคำ. (2550). ผลของโปรแกรมพัฒนาการมองโลกในแง่ดีต่อการมองโลกในแง่ดีและความเครียดของพยาบาลในหอผู้ป่วยวิกฤตโรงพยาบาลมหาราชนครเชียงใหม่ [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ศิริชัย กาญจนวาสี. (2540). การวิจัยกึ่งทดลองทางพฤติกรรมศาสตร์ : การออกแบบและการวิเคราะห์ข้อมูล. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สัมพันธ์ ศิริมา. (2544). ปัจจัยที่มีผลต่อการก่ออาชญากรรมของเด็กและเยาวชน : กรณีศึกษาสถานพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน จังหวัดเชียงใหม่ [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2561). สถิติการจดทะเบียนหย่า.http://service.nso.go.th/nso/web/statseries/statseries02.html
สุใจ ส่วนไพโรจน์. (2545). การให้การปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่มและทักษะปฏิบัติ. ภาควิชาจิตวิทยาและการแนะแนวคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
สุณิสา คินทรักษ์และคณะ. (2558). ผลของโปรแกรมฝึกอบรมต้นทุนทางจิตวิทยาที่มีต่อการเห็นคุณค่าในตนเอง. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย, 60(1), 49-57.
สุภาพรรณ โคตรจรัส. (2544). การวัดการเผชิญปัญหา. สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.
อนุสรณ์ อรรถศิริ. (2551). ความสัมพันธ์ระหว่างพลังความสามารถแห่งตน เป้าหมาย และความเป็นไปได้ที่จะกระทำกิจกรรมการเรียนและแรงจูงใจในการเรียน. วารสารวิจัยทางการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 2(2), 92.
อังศินันท์ อินทรกำแหง และ ฉัตรชัย เอกปัญญาสกุล. (2561). อิทธิพลของจิตวิทยาเชิงบวก และบรรทัดฐานทางสังคมวัฒนธรรมที่มีต่อพฤติกรรมสุขภาพที่ดีและสุขภาวะครอบครัวโดยส่งผ่านความรอบรู้ด้านสุขภาพของครอบครัวในชุมชนกึ่งเมือง: การวิจัยผสานวิธี. วารสารพฤติกรรมศาสตร์, 24(1), 1-22.
Amato, P. R., & Anthony, C. J. (2014). Estimating the effects of parental divorce and death with fixed effects models. Journal of Marriage and the Family, 76(2), 370-386.
Christopher, M. C., Eleanor, E. B., Shannon, V. M., & Jeff, H. (2013). Positive Psychological Characteristics in Diabetes: A Review. Current Diabetes Reports,13(6). DOI:10.1007/s11892-013- 0430-8.
Corey, G. (2004). Theory and practice of group counseling (6th ed.). Belmont, CA: Brooks/Cole.
Grych, J. H. & Fincham, F.D. (1992). Interventions for children of divorce: Toward greater integration of research and action. Psychological Bulletin, n111, 434-454.
Luthans, F., Youssef, C.M. (2007). Psychological Capital. New York: Oxford University press.
Maslow, A. H. (1970). Motivation and Personality. Harper and Row.
Seligman, M.E.P. (1998). Learned Optimism. Pocket Books.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2022 Chiang Mai Rajabhat Education Journal
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Journal of TCI is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) licence, unless otherwise stated, Please read our Policies page for more information on Open Access, copyright and permissions.
