พุทธอรรถปริวรรตศศาสตร์ว่าด้วยอนัตตาเพื่อการสร้างเสริมสังคมพหุวัฒนธรรม
คำสำคัญ:
พุทธปรัชญา, พุทธอรรถปริวรรตศาสตร์, สังคมพหุวัฒนธรรมบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ: 1) ศึกษามโนทัศน์สังคมพหุวัฒนธรรม 2) ศึกษาพุทธอรรถปริวรรตศาสตร์ว่าด้วยอนัตตา 3) การบูรณาการพุทธอรรถปริวรรตศาสตร์ว่าด้วยอนัตตาเพื่อการสร้างเสริมสังคมพหุวัฒนธรรม 4) สร้างองค์ความรู้ใหม่และรูปแบบการสร้างเสริมสังคมพหุวัฒนธรรมด้วยอนัตตา เป็นการวิจัยเชิงเอกสาร ภายใต้กระบวนการวิจัยเชิงค้นคว้า วิเคราะห์ วิจักษ์ และวิธาน เพื่อนำไปสู่การสร้างองค์ความรู้ใหม่ในทางปรัชญาและศาสนา
ผลการวิจัยพบว่า สังคมพหุวัฒนธรรม เป็นสังคมที่มีลักษณะรวมศูนย์อย่างหลากหลายของชาติพันธุ์และแหล่งกลืนกันทางวัฒนธรรมมนุษย์ ทั้งนี้ เกิดจากความต้องที่สอดคล้องกันในการพัฒนาคุณภาพชีวิตและสังคมที่ดีกว่าจึงไหลรวมเข้าหากัน โดยคงความเป็นอัตลักษณ์เฉพาะตนสำนึกร่วมหนึ่งเดียวไว้จึงเกิดกระแสความขัดแย้งแบ่งแยกขึ้น แม้จะมีแนวคิดพหุวัฒนธรรมร่วมแก้ไขแต่ก็ไม่สัมฤทธิ์ผลเท่าที่ควร เพราะความขัดแย้งดังกล่าวเกิดจากกิเลสความยึดถือในตัวตน อัตลักษณ์ของมนุษย์ แนวทางการแก้ไขจึงต้องอาศัยพุทธอรรถปริวรรตศาสตร์ว่าด้วยอนัตตา เพื่อสร้างความเข้าใจในความเห็นต่างเรื่องตัวตนที่ถูกต้อง และเสริมสังคมพหุวัฒนธรรมให้อยู่ร่วมกันอย่างสันติสุข ผู้วิจัยจึงได้กำหนดรูปแบบเครื่องมือวิชาการเกี่ยวกับปรัชญาหลังนวยุคเพื่ออธิบายเจตนาที่แท้จริงในโครงสร้างของภาษาศาสตร์ เพื่อให้มนุษย์ได้เข้าใจความจริงตามกฎแห่งธรรมชาติว่า สรรพสิ่งล้วนเป็นอนัตตา คือ ไม่ใช่ตัวตน โดยแบ่งตามหลักวิภัชวาทและอุปมา ความเป็นจริงเรื่องตัวตนสากลและหลักความสุขในปัจจุบัน สามารถสร้างความเข้าใจในทฤษฎีและแนวทางปฏิบัติด้วยปัญญา เพื่อให้คนจากหลากหลายวัฒนธรรมได้รับรู้สู่การปฏิบัติร่วมกัน เพื่อขจัดความขัดแย้งและแบ่งแยกทางวัฒนธรรมพื้นฐานสี่ประการ คือ ด้านชาติพันธุ์ ด้านการเมืองการปกครอง ด้านเศรษฐกิจ และด้านความเชื่อทางศาสนาที่เกิดจากความเห็นแก่ตัวของมนุษย์ ซึ่งจะช่วยสร้างเสริมให้สังคมมีทัศนคติที่ถูกต้อง มีระเบียบสังคมอย่างเท่าเทียมทางวัฒนธรรมด้วยความเคารพกัน อยู่ร่วมกันอย่างรู้รักสามัคคี มีเมตตา เอื้ออาทร เป็นสังคมอุดมคติสร้างสันติสุขในการร่วมกันสืบไป รูปแบบองค์ความรู้ใหม่ ผู้วิจัยได้กำหนดสูตรว่า C+S+M = M+S Model
References
โครงการสารานุกรมไทยสำหรับเยาวชน. สารานุกรมไทยสำหรับเยาวชน เล่มที่ 23. (ออนไลน์) แหล่งข้อมูล: https://www.saranukromthai.or.th. สืบค้นเมื่อ 7 มิถุนายน 2564.
ณัฎฐาพรรณ กรรภิรมย์พชิรา. (2562). ศึกษาหลักธรรมอนัตตาในคัมภีร์พระไตรปิฎก. วารสารมจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์ 3 (1) (มกราคม – มิถุนายน): 112-115.
ธเนศ วงศ์ยานนาวา.(2557). ความไม่หลากหลายของความหลากหลายทางวัฒนธรรม. กรุงเทพมหานคร: สมมุติ.
ธีรยุทธ บุญมี. (2547). ชาตินิยมหลังชาตินิยม. กรุงเทพมหานคร: สายธาร.
บัณฑิต ไกรวิจิตร. (มกราคม - มิถุนายน 2563). พหุนิยมทางวัฒนธรรม ในช่วงเวลาวิกฤติ. วารสารไทยคดีศึกษา. 17 (1): 150-184.
ประเวศ อินทองปาน. (2563). ศาสนาเชิงวิเคราะห์และเปรียบเทียบ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
พระมหาเทพรัตน์ อริยวํโส (เรืองศรี). (2558). การสร้างศาสนสัมพันธ์ของการเข้าสู่ประชาคมอาเซียนมองผ่านปรัชญาหลังนวยุคของท่านพุทธทาสภิกขุ: การศึกษาเชิงวิเคราะห์ วิจักษ์และวิธาน. ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. สาขา ปรัชญาและศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยเซนต์จอห์น
พระมหาประสิทธิ์ แก้วศรี. (2563). การปรับตัวของนักเรียนไทยในสังคมพหุวัฒนธรรม: กรณีศึกษา นักเรียนไทยในดาร์จีลิง ประเทศอินเดีย. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. 5(11). พฤศจิกายน: 32-34.
พระมหาสุรชัย พุดชู. (2560). พุทธอรรถปริวรรตศาสตร์ว่าด้วยจิตเดิมแท้ในกระบวนการพัฒนาปัญญา. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. สาขาปรัชญาและศาสนา. วิทยาลัยปรัชญาและการศึกษา มหาวิทยาลัยเซนต์จอห์น.
พัณณมาศ พิชิตกุล และคณะ. (2531). ขอบข่ายภูมิศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: คุรุสภาลาดพร้าว.
ศิริจิต สุนันต๊ะ. (2556). สถานการณ์โต้แย้งเรื่องพหุวัฒนธรรมในประเทศไทย. วารสารภาษาและวัฒนธรรม. 32 (1) (มกราคม – มิถุนายน) หน้า 5
สวัสดิ์ อโณทัย. (2558). วิธีการสร้างความสุขตามปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง. วารสารวิชาการวารสาร
เซนต์จอห์น 18 (22) (มกราคม-พฤษภาคม). หน้า 166-167.
สิทธิโชค ปาณะศรี. (2558) การธำรงอัตลักษณ์ในสังคมพหุวัฒนธรรมมองผ่านแนวคิดปรัชญา หลังนวยุคของมิเชล ฟูโกต์: กรณีศึกษาภิกษุสยาม รัฐเกดะห์ ประเทศมาเลเซีย. ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. สาขา ปรัชญาและศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยเซนต์จอห์น
Will. K. (2010). The rise and fall of multiculturalism? New debates on inclusion and accommodation in diverse societies. International Social Science Journal. 61(199).
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
หมวดหมู่
License
Copyright (c) 2023 วารสารวิจัยธรรมศึกษา

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.