ปัจจัยทางการตลาดที่รับรู้มีผลต่อการตัดสินใจของผู้บริโภคในการซื้อผลิตภัณฑ์ที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมในเขตกรุงเทพมหานคร
คำสำคัญ:
ปัจจัยทางการตลาดที่รับรู้, ผู้บริโภค, ยุคเจเนอเรชั่นวาย, การตัดสินใจซื้อ, ผลิตภัณฑ์ที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมบทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ลักษณะส่วนบุคคล ปัจจัยทางการตลาดที่รับรู้ซึ่งมีผลต่อการตัดสินใจซื้อผลิตภัณฑ์ที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม และพฤติกรรมการซื้อผลิตภัณฑ์ดังกล่าวของผู้บริโภค รวมทั้งความสัมพันธ์ที่เกี่ยวข้องและปัจจัยที่กําหนดการตัดสินใจซื้อผลิตภัณฑ์ที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม การวิจัยนี้ใช้การสํารวจด้วยแบบสอบถามที่มี 3 ส่วนในผู้บริโภคยุคเจเนอเรชั่นวายที่มีอายุระหว่าง 26-35 ปี ในเขตกรุงเทพมหานคร ผลการศึกษาพบว่า มีผู้ตอบแบบสอบถาม 400 คน คิดเป็นอัตราการตอบกลับร้อยละ 88.89 ในจํานวนนี้ประมาณครึ่งหนึ่งเป็นเพศหญิง โสด และมีการศึกษาดี ผู้บริโภคได้รับหรือค้นหา ข้อมูลข่าวสารเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมจากสื่อออนไลน์และเครือข่ายสังคม เหตุผลที่ซื้อผลิตภัณฑ์เหล่านั้นด้วยตนเองเพราะตระหนักถึงผลกระทบเชิงลบของสิ่งแวดล้อมที่มีต่อตนเองและ ครอบครัว ส่วนใหญ่ซื้อผลิตภัณฑ์ที่เป็ นมิตรกับสิ่งแวดล้อมจากร้านค้าเฉพาะอย่าง โดยชําระเป็ นเงินสด และเสียค่าใช้จ่ายเฉลี่ยต่อครั้งน้อยกว่า 300 บาท สําหรับปัจจัยทางการตลาดที่รับรู้ (กล่าวคือ ด้าน ผลิตภัณฑ์ ราคา ช่องทางการจัดจําหน่ายและการส่งเสริมการตลาด) ซึ่งมีผลต่อการตัดสินใจซื้อผลิตภัณฑ์ ที่เป็ นมิตรกับสิ่งแวดล้อม ได้รับการประเมินโดยรวมว่าอยู่ในระดับสูง ลักษณะส่วนบุคคลบางอย่างและ พฤติกรรมการซื้อมีความสัมพันธ์กับปัจจัยทางการตลาดที่รับรู้ (p < 0.05) มีปัจจัย 7 ประการที่อธิบายได้ปานกลางเกี่ยวกับการตัดสินใจซื้อผลิตภัณฑ์ที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม โดยสรุปปัจจัยทางการตลาดที่รับรู้มี ผลต่อการตัดสินใจของผู้บริโภคยุคเจเนอเรชั่นวายในการซื้อผลิตภัณฑ์เหล่านั้น
References
Best, R.J. (2005). Market-Based Management: Strategies for Growing Customer Value and Profitability. Singapore: Pearson Education Asia Pte Ltd.
Chen, Y.S. and Chang, C.H. (2013). Towards Green Trust: The Influences of Green Perceived Quality, Green Perceived Risk, and Green Satisfaction. Management Decision, 51(1), 63-82.
Guiltinan, J.P., Paul, G.W., and Madden, T.J. (1997). Marketing Management: Strategies and Programs. New York: McGraw-Hill Companies, Inc.
Howell, R. (2012). Market Segmentation: The Importance of Age Cohorts. Aston: Neumann University.
Kalafatis, S.P., Pollard, M., East, R., and Tsogas, M.H. (1999). Green Marketing and Ajzen’s Theory of Planned Behavior: A Cross-Market Examination. Journal of Consumer Marketing, 16(5), 441-460.
Kalumpabut, W. (2011). Attitudes and Subjective Norms of Generation Y Consumers in Bangkok that Affect Purchase Intention of Green Products. Independent Study in the Fulfillment of Master’s Degree of Science in Marketing Management, Thammasat University.
Kantaputra, S. (2011). The Factors Related to Consumers’ Decision on Eco-Products Purchase in Nakhon Ratchasima Province. Independent Study in the Fulfillment of Master’s Degree in Marketing, Rajamangala University of Technology Thanyaburi.
Khanal, K. (2018). Green Business: Sustainable and Profitable Product Development. Thesis for the Degree Programme of Business Management, Centria University of Applied Sciences. Konggaew, J. (2015, July 20). “Green Hipster: A Hot Trend for Saving the World”. Bangkokbiznews.
Kotler, P. (2003). Marketing Management (11th ed.). Singapore: Pearson Education Asia Pte Ltd.
Kyambalesa, H. (2003). Successful Marketing in the 21st Century. New Delhi: Infinity Books.
Lal, R., Quelch, J.A., and Rangan, V.K. (2005). Marketing Management: Text and Cases. Singapore: McGraw-Hill Companies, Inc.
Lampe, M. and Gazdat, G.M. (1995). Green Marketing in Europe and the United States: An Evolving Business and Society Interface. International Business Review, 4(3), 295-312.
Naumovska, L. (2017). Marketing Communication Strategies for Generation Y - Millennials. Business Management and Strategy, 8(1), 123-133.
Nisaisuk, N. (2015). Factors Affecting Green Products Purchasing Behavior of Consumers. NRRU Community Research Journal, 9(2), 57-67.
Ottman, J.A. and Reilly, W.R. (1998). Green Marketing: Opportunity for Innovation (2nd ed.). Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall. Paco, A.M. and Rapaso,
M.L.B. (2008). Determining the Characteristics to Profile the “Green Consumer: An Exploratory Approach. International Review on Public and Nonprofit Marketing, 5(2), 129-140.
Pimdee, P. (2016). Green Consumption Behaviors of Students: Confirmatory Factor Analysis. KMUTT Research and Development Journal, 39(3), 317-326.
Sheikh, F.Z., Mirza, A.A., Aftab, A., and Asghar, B. (2014). Consumer Green Behaviour Toward Green Products and Green Purchase Decision. International Journal of Multidisciplinary Sciences and Engineering, 5(9), 1-9.
Sohail, M.S. (2017). Green Marketing Strategy: How Do They Influence Consumer-Based Brand Equity? Journal for Global Business Advancement, 10(3), 229-243.
Thippala, K. (2012). Decision Process of Consumer in Mueang Chiang Mai District Towards Purchasing Digital Single-Lens Reflex Camera. Independent Study in the Fulfillment of Master’s Degree of Marketing, Chiang Mai University.
Viswanathan, L. and Varghese, G. (2018). Greening of Business: A Step Towards Sustainability. Journal of Public Affairs, 18(2), 1-6.
Yazdanifard, R. and Mercy, I.E. (2011). The Impact of Green Marketing on Customer Satisfaction and Environmental Safety. Proceedings of 2011 International Conference on Computer Communication and Management, ACM.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
ผู้เขียนบทความ และผู้นำส่งบทความ จะต้องเป็นผู้รับผิดชอบในเรื่องลิขสิทธิ์ตามที่กฎหมายบัญญัติไว้ทุกประการ ไม่ว่าจะเป็นในเรื่องของ สิทธิ์แห่งความเป็นเจ้าของบทความ สิทธิ์แห่งการได้มาซึ่งบทความ สิทธิ์ของการได้มาซึ่งข้อมูลที่ปรากฏอยู่ในบทความ สิทธิ์ของการใช้เครื่องมือเพื่อการประมวลผล หรือสิทธิ์อื่นใดอันเกี่ยวข้องกับบทความ วารสาร “สยามวิชาการ” เป็นผู้ซึ่งได้รับอนุญาตให้นำบทความออกเผยแพร่โดยสุจริตเท่านั้น สิทธิ์ทั้งปวงอันเกี่ยวข้องกับบทความยังเป็นของเจ้าของสิทธิ์อยู่ สิทธิ์นั้นไม่ได้ถูกถ่ายโอนมาเป็นของวารสารฯ แต่อย่างใด
ข้อความที่ปรากฏอยู่ในบทความนั้น ถือเป็นทัศนะอิสระของผู้เขียน โดยผู้เขียนแต่ละท่านให้การรับรองว่าบทความของตนมิได้ละเมิดลิขสิทธิ์อันเป็นของผู้อื่น วารสารฯ และ ผู้ทรงคุณวุฒิกลั่นกรองบทความ เป็นแต่เพียงผู้ให้ความเห็นเรื่องคุณภาพของเนื้อหา และความเหมาะสมของรูปแบบการนำเสนอเท่านั้น วารสารบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยสยาม และ ผู้ทรงคุณวุฒิกลั่นกรองบทความ ไม่มีส่วนรับผิดชอบต่อข้อความใดๆ อันเกิดจากทัศนะ และสิทธิ์ในการตีพิมพ์และเผยแพร่ของผู้เขียน
