คุณภาพชีวิตและการปรับตัวของผู้สูงอายุที่ส่งผลต่อการพัฒนาศักยภาพในการทำงานของผู้สูงอายุในจังหวัดภูเก็ต
คำสำคัญ:
คุณภาพชีวิต, การปรับตัวของผู้สูงอายุ, การพัฒนาศักยภาพในการทำงาน, ผู้สูงอายุบทคัดย่อ
งานวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับคุณภาพชีวิต การปรับตัวและการพัฒนาศักยภาพในการทำงานของผู้สูงอายุในจังหวัดภูเก็ต 2) เพื่อเปรียบเทียบระดับการพัฒนาศักยภาพในการทำงานของผู้สูงอายุในจังหวัดภูเก็ต ตามข้อมูลส่วนบุคคล และ 3) เพื่อวิเคราะห์อิทธิพลของคุณภาพชีวิตและการปรับตัวที่ส่งผลต่อการพัฒนาศักยภาพในการทำงานของผู้สูงอายุในจังหวัดภูเก็ต กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ที่มีอายุ 60 ปีขึ้นไปและพักอาศัยอยู่ในจังหวัดภูเก็ตจำนวน 385 คน เครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถามโดยสถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบสมมติฐานด้วย t-test และ F-test พร้อมด้วยการวิเคราะห์ค่าสัมประสิทธิ์การถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน
ผลการวิจัย พบว่า 1) ผู้สูงอายุมีคุณภาพชีวิตอยู่ในระดับสูง มีการปรับตัวอยู่ในระดับมาก การพัฒนาศักยภาพในการทำงานของผู้สูงอายุอยู่ในระดับมาก 2) ผู้สูงอายุที่มีเพศ สถานภาพ ลักษณะครอบครัว รายได้ต่อเดือน และการประกอบอาชีพที่แตกต่างกัน ส่งผลต่อการพัฒนาศักยภาพในการทำงานของผู้สูงอายุในจังหวัดภูเก็ต อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 และ 3) คุณภาพชีวิตด้านสิ่งแวดล้อม การปรับตัวด้านบทบาทหน้าที่ และด้านการพึ่งพาอาศัย มีอิทธิพลต่อการพัฒนาศักยภาพในการทำงานของผู้สูงอายุในจังหวัดภูเก็ต
References
กรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย. (2565). สถิติผู้สูงอายุ สัญชาติไทย และมีชื่ออยู่ในทะเบียนบ้าน ธันวาคม 2565. กรุงเทพฯ: กรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย.
ณัฐสุดา แสงบุญ และคณะ. (2562). การปรับตัวของผู้สูงอายุที่มีความบกพร่องทางการมองเห็น. รายงานสืบเนื่องจากการประชุมวิชาการ The 4th International Conference on Prevention and Management of Chronic Condition: Innovations in Nursing Practice, Education, and Research จัดโดย คณะแพทยศาสตร์โรงพยาบาลรามาธิบดี เมื่อวันที่ 13-15 กุมภาพันธ์ 2562 ณ โรงแรมดิเอมเมอรัลด์ กรุงเทพฯ.
นัสมล บุตรวิเศษ และ อุปริฏฐา อินทรสาด. (2564). ปัจจัยที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ: กรณีศึกษาอำเภอพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. รายงานการวิจัย คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ ศูนย์พระนครศรีอยุธยา.
พงศ์เสวก เอนกจำนงค์พร และ ธัญญลักษณ์ เอนกจำนงค์พร. (2563). แรงงานผู้สูงอายุ: โอกาสและความ ท้าทายของการจัดการทรัพยากรมนุษย์ในธุรกิจการบริการ. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒ, 23(1), 216-229.
ไพลิน จินดามณีพร. (2561). แนวทางการจ้างแรงงานผู้สูงอายุในสถานประกอบการ. รายงานการวิจัย วิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักร หลักสูตรการป้องกันราชอาณาจักร รุ่นที่ 60.
ลลดา ลวนะลาภานนท์. (2558). คุณภาพชีวิตและการปรับตัวของผู้สูงอายุในตำบลคลองรึ อำเภอสทิงพระ จังหวัดสงขลา. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษาเพื่อพัฒนาทรัพยากรมนุษย์, มหาวิทยาลัยทักษิณ.
วรรนารักข์ วงษ์ศุภลักษณ์. (2552). การปรับตัวของผู้สูงอายุพนักงานธนาคารแห่งประเทศไทย. สารนิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สำนักงานสถิติ จังหวัดภูเก็ต. (2562). สถิติผู้สูงอายุ. ภูเก็ต: สำนักงานสถิติ จังหวัดภูเก็ต.
สำนักอนามัยผู้สูงอายุ กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข. (2557). คู่มือแนวทางการอบรมผู้ดูแลผู้สูงอายุ หลักสูตร 420 ชั่วโมง. นนทบุรี : สำนักงานกิจการโรงพิมพ์ องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.
สิรินดา กมลเขต. (2558). สภาพการปรับตัวและแนวทางการบริหารจัดการผู้สูงอายุในการใช้ชีวิตร่วมกับชุมชน: กรณีศึกษาอำเภอนามน จังหวัดกาฬสินธุ์. วารสารรัฐศาสตร์และนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏกาฬสินธุ์, 4(1), 159-173.
สุเนตร สุวรรณละออง. (2560). ความต้องการพัฒนาศักยภาพการทำงานของผู้สูงอายุในจังหวัดชลบุรี. รายงานการวิจัย คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.
อรรฆพร ก๊กค้างพลู. (2564). คุณภาพชีวิตของประชาชนที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ที่มีการจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชนประเทศไทย. วารสารรัชต์ภาคย์ มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 15(43), 226-244.
Roy, S.C. and Andrews, H.A. (1991). The Roy Adaptation Model: The Definitive Statement. Norwalk: Appleton and Lange.
Cochran, W.G. (1977). Sampling Techniques (3rd ed.). New York: John Wiley and Sons Inc.
World Health Organization. (1997). Life Skill Education in Schools. Geneva: World Health Organization.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2024 มหาวิทยาลัยสยาม
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ผู้เขียนบทความ และผู้นำส่งบทความ จะต้องเป็นผู้รับผิดชอบในเรื่องลิขสิทธิ์ตามที่กฎหมายบัญญัติไว้ทุกประการ ไม่ว่าจะเป็นในเรื่องของ สิทธิ์แห่งความเป็นเจ้าของบทความ สิทธิ์แห่งการได้มาซึ่งบทความ สิทธิ์ของการได้มาซึ่งข้อมูลที่ปรากฏอยู่ในบทความ สิทธิ์ของการใช้เครื่องมือเพื่อการประมวลผล หรือสิทธิ์อื่นใดอันเกี่ยวข้องกับบทความ วารสาร “สยามวิชาการ” เป็นผู้ซึ่งได้รับอนุญาตให้นำบทความออกเผยแพร่โดยสุจริตเท่านั้น สิทธิ์ทั้งปวงอันเกี่ยวข้องกับบทความยังเป็นของเจ้าของสิทธิ์อยู่ สิทธิ์นั้นไม่ได้ถูกถ่ายโอนมาเป็นของวารสารฯ แต่อย่างใด
ข้อความที่ปรากฏอยู่ในบทความนั้น ถือเป็นทัศนะอิสระของผู้เขียน โดยผู้เขียนแต่ละท่านให้การรับรองว่าบทความของตนมิได้ละเมิดลิขสิทธิ์อันเป็นของผู้อื่น วารสารฯ และ ผู้ทรงคุณวุฒิกลั่นกรองบทความ เป็นแต่เพียงผู้ให้ความเห็นเรื่องคุณภาพของเนื้อหา และความเหมาะสมของรูปแบบการนำเสนอเท่านั้น วารสารบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยสยาม และ ผู้ทรงคุณวุฒิกลั่นกรองบทความ ไม่มีส่วนรับผิดชอบต่อข้อความใดๆ อันเกิดจากทัศนะ และสิทธิ์ในการตีพิมพ์และเผยแพร่ของผู้เขียน
