กลยุทธ์ตลาดบริการเพื่อการจัดการความยั่งยืน ผู้ประกอบการธุรกิจรีสอร์ท MICE
คำสำคัญ:
กลยุทธ์ตลาดบริการ, ไมซ์, ความยั่งยืนผู้ประกอบการบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์
1) ศึกษากลยุทธ์ตลาดบริการ 7P ที่มีผลต่อพฤติกรรมการเลือกใช้บริการรีสอร์ทแบบ MICE จังหวัดนครปฐม ขององค์กรเอกชนในกรุงเทพมหานคร
2) ศึกษาแนวคิดการจัดการความยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อมในที่พักโรงแรมและรีสอร์ท โดยกลุ่มตัวอย่างคือ บุคลากรขององค์กรเอกชนในกรุงเทพมหานคร 400 คน ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการวิจัย และวิเคราะห์ข้อมูลโดยการใช้ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานในการหาค่าความคิดเห็นระดับความสำคัญ และการทดสอบค่าเอฟแบบการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียวในการหาค่าความสัมพันธ์ระดับนัยสำคัญ ผลการวิจัยพบ
1) ระดับค่าความคิดเห็นของกลยุทธ์ตลาดบริการ 7Ps ความต้องการขององค์กรเอกชนในกรุงเทพมหานครในการเลือกใช้บริการ MICE ในรีสอร์ทจังหวัดนครปฐม มีความคิดเห็นอยู่ในระดับความสำคัญมากในทุกๆ ด้าน
2) กลยุทธ์ตลาดบริการทั้ง 7 ด้านคือ ด้านผลิตภัณฑ์ ด้านราคา ด้านช่องทางการจัดจำหน่ายหรือสถานที่ ด้านส่งเสริมการตลาด ด้านบุคลากร ด้านกระบวนการ และด้านลักษณะทางกายภาพ พบความสัมพันธ์อย่างมีระดับนัยสำคัญทางสถิติการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงอนุมาน (Inferential Statistic) ที่ 0.05 ในการเลือกใช้บริการที่พักรีสอร์ทแบบ MICE จังหวัดนครปฐม ขององค์กรเอกชนในกรุงเทพมหานคร ผลที่ได้จากการวิจัยนี้จะเป็นประโยชน์ต่อการจัดการความยั่งยืนผู้ประกอบการในธุรกิจ รีสอร์ทแบบ MICE และตอบสนองความต้องการการเลือกใช้บริการขององค์กรเอกชน
References
กรมพัฒนาธุรกิจการค้า กระทรวงพาณิชย์. (2565). ข้อมูลนิติบุคคลรายจังหวัด. นนทบุรี: กรมพัฒนาธุรกิจการค้า กระทรวงพาณิชย์.
กัลยา บุญปีติชาติ. (2549). กลยุทธ์ส่วนประสมทางการตลาดของผู้ประกอบการธุรกิจโรงแรม
ในจังหวัดภูเก็ตที่ใช้บริการกับธนาคารพัฒนาวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมแห่งประเทศไทย สาขาภูเก็ต. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต.
ณภัทร ธานีรัตน์ และ ภัคจิรา นักบรรเลง. (2563). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่มีผลต่อการ
เลือกใช้บริการโรงแรมในจังหวัดพิษณุโลก. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ธนาคารกรุงเทพ. (2565). รู้จัก ‘ESG & SDGs’ 2 แนวคิดสร้างโอกาสและความท้าทายธุรกิจสู่ความยั่งยืน.
สืบค้นเมื่อ 11 กรกฎาคม 2566, จาก https://www.bangkokbanksme.com/en/esg-sdgs-sustainability
ธัญภรณ์ เจียรนันทนา. (2559). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการเลือกที่พักประเภทบูติคโฮเต็ล อำเภอหัวหิน
จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ของผู้โภคในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. การค้นคว้าอิสระ บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
บุหลันฉาย สมรรถนเรศวร์ อมรา รัตตากร และชยุตม์ วะนา. (2561). กลยุทธ์การจัดการที่ยั่งยืนของธุรกิจ
ขนาดกลางประเภทโรงแรมและที่พักในกรุงเทพมหานคร. วารสารบริหารธุรกิจศรีนครินทรวิโรฒ, 9(1), 41-53.
พิชญาภัค เพชรสีสุข. (2566). ESG แนวคิดความยั่งยืนที่องค์กรควรใช้เป็นเครื่องมือหรือแค่เทรนด์ตามกระแส. สืบค้นเมื่อ 11 กรกฎาคม 2566, จาก https://www.nia.or.th/ESG-sustainability-concepts-or-trends
ศิริวรรณ เสรีรัตน์ และ ศุภกร เสรีรัตน์. (2560). การบริหารการตลาดยุคใหม่. กรุงเทพฯ: ธรรมสาร.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2566). รายงานผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศ ไตรมาสที่ 1/2566. กรุงเทพฯ: สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สำนักงานส่งเสริมการจัดประชุมและนิทรรศการ (องค์การมหาชน) (TCEB). (2565). “MICE” อุตสาหกรรมไมซ์ นิยามบทใหม่แห่งการสร้างสรรค์งานอีเวนท์. สืบค้นเมื่อ 16 มิถุนายน 2566, จาก https://www.businesseventsthailand.com/index.php/th/press-media/news-press-release/detail/1088-mice-is-the-new-definition-of-event-
สำนักงานส่งเสริมการจัดประชุมและนิทรรศการ (องค์การมหาชน) (TCEB). (2566). ทีเส็บ เปิดแผนยุทธศาสตร์ 5 ปี ขับเคลื่อนอุตสาหกรรมไมซ์ไทยสู่ไมซ์โลก. สืบค้นเมื่อ 13 กรกฎาคม 2566, จาก https://www.businesseventsthailand.com/th/press-media/news-press-release/detail/1514-tceb-unveils-five-year-plan-propelling-thailands-mice-industry-on-global-stage
Kotler, P. and Keller, K.L. (2016). Marketing Management (15th ed.). Edinburgh: Pearson
Education
Likert, R. (1979). The Method of Constructing and Attitude Scale. New York: Wiley and Son.
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis (3rd ed.). New York: Harper and Row.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2024 มหาวิทยาลัยสยาม
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ผู้เขียนบทความ และผู้นำส่งบทความ จะต้องเป็นผู้รับผิดชอบในเรื่องลิขสิทธิ์ตามที่กฎหมายบัญญัติไว้ทุกประการ ไม่ว่าจะเป็นในเรื่องของ สิทธิ์แห่งความเป็นเจ้าของบทความ สิทธิ์แห่งการได้มาซึ่งบทความ สิทธิ์ของการได้มาซึ่งข้อมูลที่ปรากฏอยู่ในบทความ สิทธิ์ของการใช้เครื่องมือเพื่อการประมวลผล หรือสิทธิ์อื่นใดอันเกี่ยวข้องกับบทความ วารสาร “สยามวิชาการ” เป็นผู้ซึ่งได้รับอนุญาตให้นำบทความออกเผยแพร่โดยสุจริตเท่านั้น สิทธิ์ทั้งปวงอันเกี่ยวข้องกับบทความยังเป็นของเจ้าของสิทธิ์อยู่ สิทธิ์นั้นไม่ได้ถูกถ่ายโอนมาเป็นของวารสารฯ แต่อย่างใด
ข้อความที่ปรากฏอยู่ในบทความนั้น ถือเป็นทัศนะอิสระของผู้เขียน โดยผู้เขียนแต่ละท่านให้การรับรองว่าบทความของตนมิได้ละเมิดลิขสิทธิ์อันเป็นของผู้อื่น วารสารฯ และ ผู้ทรงคุณวุฒิกลั่นกรองบทความ เป็นแต่เพียงผู้ให้ความเห็นเรื่องคุณภาพของเนื้อหา และความเหมาะสมของรูปแบบการนำเสนอเท่านั้น วารสารบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยสยาม และ ผู้ทรงคุณวุฒิกลั่นกรองบทความ ไม่มีส่วนรับผิดชอบต่อข้อความใดๆ อันเกิดจากทัศนะ และสิทธิ์ในการตีพิมพ์และเผยแพร่ของผู้เขียน
