บูรณาการธุรกิจท่องเที่ยวชุมชน: เส้นทางตลาดน้ำอัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม
คำสำคัญ:
บูรณาการ, ธุรกิจท่องเที่ยวชุมชน, เส้นทางตลาดน้ำอัมพวาบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีความมุ่งหมายเพื่อศึกษาความหลากหลายของแหล่งท่องเที่ยวตามเส้นทาง ตลาดนน้ำอัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม การบูรณาการท่องเที่ยวกับธุรกิจชุมชนเพื่อสร้างรายได้และการ พัฒนาเศรษฐกิจชุมชนในตลาดน้ำอัมพวา การวิจัยจึงได้สนใจศึกษาสถานที่ท่องเที่ยวตลาดนน้ำอัมพวา สินค้าภูมิปัญญาที่จำหน่ายในบริเวณตลาดน้ำ ที่พักโฮมสเตย์ ของเส้นทางตลาดนน้ำอัมพวา ทั้งนี้ได้ศึกษาพฤติกรรมการมาท่องเที่ยว ความคิดเห็นในแต่ละด้านของธุรกิจท่องเที่ยวชุมชน เพื่อเป็นแนวทาง ข้อเสนอแนะของการพัฒนาธุรกิจท่องเที่ยวชุมชน การศึกษาครั้งนี้ใช้ขนาดกลุ่มตัวอย่างจำนวน 800 ราย กับนักท่องเที่ยวเส้นทางตลาดนน้ำอัมพวา ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการสำรวจ สถิติที่ใช้คือ ความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการส ารวจพบแนวทางการพัฒนาธุรกิจท่องเที่ยว ชุมชนในเส้นทางดังนี้
ด้านสถานที่ในตลาดนน้ำอัมพวา มีข้อเสนอแนะว่าควรมีที่จอดรถเพียงพอและพ่อค้าในพื้นที่ควรมี ความเป็นมิตร อย่างไรก็ตามสินค้าส่วนใหญ่ควรมาจากชุมชนหรือเป็นสินค้าภูมิปัญญาไทย และไม่แพง เกินไป ซึ่งพื้นที่ในบริเวณตลาดนน้ำอัมพวาควรมีการจัดกิจกรรมแสดงสินค้าและบริการระหว่างช่วง เทศกาล และควรรักษาความสะอาดในพื้นที่ตลาดน้ำอัมพวา อนุรักษ์สภาพแวดล้อมทางธรรมชาติ บรรยากาศดั้งเดิมของตลาดน้ำและควรดูและรักษาการชมหิ่งห้อยในเวลากลางคืน
ด้านสินค้าภูมิปัญญา ควรมีผลิตภัณฑ์ที่หลากหลายของผลิตภัณฑ์ภูมิปัญญา และพัฒนาบรรจุ ภัณฑ์ให้มีความทันสมัยและหลายขนาดตามความต้องการของนักท่องเที่ยว โดยสินค้าควรมีหลายระดับ ราคา และคุ้มค่าเงิน นอกจากนี้ควรรักษาเอกลักษณ์ของสินค้าประเภทหัตถกรรม ของที่ระลึก โดยเฉพาะ สินค้าประเภทอาหารควรสะอาดและมีความเป็นเอกลักษณ์ของรสชาติดั้งเดิมในท้องถิ่น
โฮมสเตย์ควรติดกับริมแม่น้ำ ใกล้กับตลาดน้ำอัมพวา และมีบรรยากาศเป็นธรรมชาติ เจ้าของบ้านควรมีกิจกรรมเรียนรู้วิธีชีวิตชุมชน สำหรับนักท่องเที่ยว และเป็นกันเองกับนักท่องเที่ยว นอกจากนี้ ควรรักษามาตรฐานห้องพัก และมาตรฐานราคา ความปลอดภัยและทรัพย์สินของนักท่องเที่ยว และรักษาคุณภาพอาหารที่ดีและเรียนรู้ เพื่อการพูดภาษาอังกฤษพื้นฐาน และการให้บริการ สิ่งสำคัญ ควรรักษารูปแบบโฮมสเตย์ให้เป็นแบบนักท่องเที่ยวอยู่ร่วมกับเจ้าของบ้าน
การบูรณาการ ทั้งสามด้านในการท่องเที่ยวเส้นทางตลาดนน้ำอัมพวา จึงควรส่งเสริมโดยมีสื่อและ การประชาสัมพันธ์ร่วมกับหน่วยงานราชการและหน่วยงานที่เกี่ยวข้องในการสนับสนุนการท่องเที่ยวร่วมกัน และรักษาทรัพยากรดั้งเดิมและวัฒนธรรมเพื่อการเกื้อกูลสนับสนุนซึ่งกันและกัน ของธุรกิจท่องเที่ยวชุมชนให้ยั่งยืนต่อไป
References
เทศบาลตำบลอัมพวา. (2555). ประวัติและสภาพทางเศรษฐกิจ. สืบค้นเมื่อ17 พฤศจิกายน 2555, จาก http://www.amphawa.go.th/index.php?option=com_content&view=category&id=17&I temid=19
รดี ธนารักษ์. (ม.ป.ป.). ธุรกิจการท่องเที่ยวเชิงบูรณาการ: ทางเลือกการแก้ไขปัญหาความยากจนแบบ ยั่งยืน.อุตรดิตถ์: คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฎอุตรดิตถ์.
รัตติยา คีตานนท์. (2549). การเสนอแนวทางพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนของจังหวัดสมุทรสงคราม ภายใต้การมีส่วนร่วมของภาครัฐและประชาชน. ปริญญานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
รำไพพรรณ แก้วสุริยะ. (2547). หลักการจัดการการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. สืบค้นเมื่อ 17 พฤศจิกายน 2555,จาก http://lib.dtc.ac.th/article/tourism/0007.pdf
อริสรา เสยานนท์. (2552). การป้องกันการเสื่อมโทรมและการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและ สิ่งแวดล้อมของตลาดน้ำอัมพวา. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย, 29(4), 163- 172.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2013 เบญจวรรณ บวรกุลภา
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ผู้เขียนบทความ และผู้นำส่งบทความ จะต้องเป็นผู้รับผิดชอบในเรื่องลิขสิทธิ์ตามที่กฎหมายบัญญัติไว้ทุกประการ ไม่ว่าจะเป็นในเรื่องของ สิทธิ์แห่งความเป็นเจ้าของบทความ สิทธิ์แห่งการได้มาซึ่งบทความ สิทธิ์ของการได้มาซึ่งข้อมูลที่ปรากฏอยู่ในบทความ สิทธิ์ของการใช้เครื่องมือเพื่อการประมวลผล หรือสิทธิ์อื่นใดอันเกี่ยวข้องกับบทความ วารสาร “สยามวิชาการ” เป็นผู้ซึ่งได้รับอนุญาตให้นำบทความออกเผยแพร่โดยสุจริตเท่านั้น สิทธิ์ทั้งปวงอันเกี่ยวข้องกับบทความยังเป็นของเจ้าของสิทธิ์อยู่ สิทธิ์นั้นไม่ได้ถูกถ่ายโอนมาเป็นของวารสารฯ แต่อย่างใด
ข้อความที่ปรากฏอยู่ในบทความนั้น ถือเป็นทัศนะอิสระของผู้เขียน โดยผู้เขียนแต่ละท่านให้การรับรองว่าบทความของตนมิได้ละเมิดลิขสิทธิ์อันเป็นของผู้อื่น วารสารฯ และ ผู้ทรงคุณวุฒิกลั่นกรองบทความ เป็นแต่เพียงผู้ให้ความเห็นเรื่องคุณภาพของเนื้อหา และความเหมาะสมของรูปแบบการนำเสนอเท่านั้น วารสารบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยสยาม และ ผู้ทรงคุณวุฒิกลั่นกรองบทความ ไม่มีส่วนรับผิดชอบต่อข้อความใดๆ อันเกิดจากทัศนะ และสิทธิ์ในการตีพิมพ์และเผยแพร่ของผู้เขียน