การสร้างมูลค่าเพิ่มทางการท่องเที่ยวเชิงศิลปะอาหารในการท่องเที่ยวชุมชนจังหวัดบุรีรัมย์
คำสำคัญ:
การสร้างมูลค่าเพิ่ม, การท่องเที่ยวเชิงศิลปะอาหาร, การท่องเที่ยวชุมชนบทคัดย่อ
งานวิจัยนี ้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวทางหรือรูปแบบในการเพิ่มมูลค่าสินค้าและบริการที่ เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยว โดยการสร้างกระบวนการทํางานร่วมกันระหว่าง ทูตด้านอาหาร (Gastro Diplomats)และพ่อครัวแม่ครัวในท้องถิ่น และเพื่อศึกษากระบวนการสร้างต้นแบบแนวทางในการเชื่อมโยง เรื่องการท่องเที่ยวเชิงศิลปะอาหารกับการเกษตรตามแนวคิดเกษตรกรผู้ปราดเปรื่อง (Smart Farmers) และการออกแบบผลิตภัณฑ์ต่างๆ สู่สินค้าและบริการการท่องเที่ยวในรูปแบบต่างๆ อีกทั้งเพื่อประยุกต์ แนวทางหรือรูปแบบการคิดสร้างสรรค์สู่การเพิ่มมูลค่าและการสอดประสานวิถีไทยและภูมิปัญญาท้องถิ่นในสาขางานศิลป์ ที่หลากหลายที่นําสู่การพัฒนาสินค้าและบริการท่องเที่ยว เพื่อนําสู่เศรษฐกิจสร้ างสรรค์ และเศรษฐกิจขับเคลื่อนด้วยคุณค่า โดยเน้นส่งเสริมการออกแบบงานที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวตาม รูปแบบการออกแบบบนฐานของชุมชน โดยนําวิถีไทย วิถีถิ่น มานําเสนอเป็ นสินค้าทางการท่องเที่ยวใหม่ได้ เป็น การท่องเที่ยวเชิงศิลปะอาหาร ซึ่งมีเทคนิคการนําเสนออาหารเชิงศิลปะเป็ นตัวเร่งปฏิกิริยา (Catalyst) ช่วยกระตุ้นและสร้างแรงบันดาลใจ (Inspiration) ในการสร้างสิ่งใหม่ๆ ขึ้นในชุมชนได้ด้วย เช่น รูปแบบใหม่ ในการจัดวางอาหารและเส้นทางการท่องเที่ยวเชิงอาหาร
References
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2559). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ 2 (พ.ศ. 2560-2564). กรุงเทพฯ: สํานักงานพัฒนาการท่องเที่ยว กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
กฤชณัท แสนทวี. (2560). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อคุณค่าแบรนด์ด้านการท่องเที่ยวของประเทศไทยใน โครงการท่องเที่ยววิถีไทย. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์น, 11(4), 281-292.
กาลัก เต๊ะขันหมาก. (2553). หลักการวิจัยทางสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
จุฑามาศ วิศาลสิงห์ และคณะ. (2558). แผนการขับเคลื่อนการท่องเที่ยววิถีไทยและพัฒนาศักยภาพการ ท่องเที่ยวโดยชุมชนเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. รายงานการวิจัย สนับสนุนโดย สํานักงาน คณะกรรมการวิจัยแห่งชาติและ สํานักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย, บริษัท เพอร์เฟคลิงค์ คอนซัลติ้ง กรุ๊ป จํากัด.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). การพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน. กรุงเทพฯ: เพรส แอนด์ ดีไซน์.
พิจิตรา มงคลศรีพิพัฒน์. (2559). พฤติกรรมการเปิ ดรับ และความพึงพอใจต่อสื่อประชาสัมพันธ์โครงการ เที่ยวไทยเท่ กับพฤติกรรมการตัดสินใจท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวไทย. การค้นคว้ าอิสระ นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสื่อสารเชิงกลยุทธ์, มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
วรพล โสคติยานุรักษ์. (2557, 25 ธันวาคม). "เศรษฐกิจสร้างคุณค่า พัฒนาประเทศไทยอย่างยั่งยืน (1)". กรุงเทพธุรกิจ.
สิน พันธุ์พินิจ. (2553). เทคนิคการวิจัยทางสัมคมศาสตร์. กรุงเทพฯ: วิทยพัฒน์.
สํานักงานจังหวัดบุรีรัมย์. (2558). ยุทธศาสตร์และข้อมู ลเพื่อการพัฒนาจังหวัดบุรีรัมย์. บุรีรัมย์: สํานักงาน จังหวัดบุรีรัมย์.
สํานักงานสถิติจังหวัดบุรีรัมย์. (2558). รายงานวิเคราะห์สถานการณ์การจัดทําข้อมูลเชิงพื้นที่จังหวัด บุรีรัมย์. บุรีรัมย์: สํานักงานสถิติจังหวัดบุรีรัมย์.
สํานักพัฒนาการประชาสัมพันธ์. (2560). เที่ยวไทยเท่. กรุงเทพฯ: สํานักพัฒนาการประชาสัมพันธ์ กรม ประชาสัมพันธ์.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2020 ณัฎฐกานต์ พฤกษ์สรนันทน์
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ผู้เขียนบทความ และผู้นำส่งบทความ จะต้องเป็นผู้รับผิดชอบในเรื่องลิขสิทธิ์ตามที่กฎหมายบัญญัติไว้ทุกประการ ไม่ว่าจะเป็นในเรื่องของ สิทธิ์แห่งความเป็นเจ้าของบทความ สิทธิ์แห่งการได้มาซึ่งบทความ สิทธิ์ของการได้มาซึ่งข้อมูลที่ปรากฏอยู่ในบทความ สิทธิ์ของการใช้เครื่องมือเพื่อการประมวลผล หรือสิทธิ์อื่นใดอันเกี่ยวข้องกับบทความ วารสาร “สยามวิชาการ” เป็นผู้ซึ่งได้รับอนุญาตให้นำบทความออกเผยแพร่โดยสุจริตเท่านั้น สิทธิ์ทั้งปวงอันเกี่ยวข้องกับบทความยังเป็นของเจ้าของสิทธิ์อยู่ สิทธิ์นั้นไม่ได้ถูกถ่ายโอนมาเป็นของวารสารฯ แต่อย่างใด
ข้อความที่ปรากฏอยู่ในบทความนั้น ถือเป็นทัศนะอิสระของผู้เขียน โดยผู้เขียนแต่ละท่านให้การรับรองว่าบทความของตนมิได้ละเมิดลิขสิทธิ์อันเป็นของผู้อื่น วารสารฯ และ ผู้ทรงคุณวุฒิกลั่นกรองบทความ เป็นแต่เพียงผู้ให้ความเห็นเรื่องคุณภาพของเนื้อหา และความเหมาะสมของรูปแบบการนำเสนอเท่านั้น วารสารบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยสยาม และ ผู้ทรงคุณวุฒิกลั่นกรองบทความ ไม่มีส่วนรับผิดชอบต่อข้อความใดๆ อันเกิดจากทัศนะ และสิทธิ์ในการตีพิมพ์และเผยแพร่ของผู้เขียน