การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดบริการกับพฤติกรรม การใช้บริการนวดแผนไทยของผู้บริโภคในโรงพยาบาล เขตกรุงเทพมหานคร
คำสำคัญ:
ส่วนประสมทางการตลาดบริการ, นวดแผนไทยบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดบริการที่มีผลต่อ พฤติกรรมการใช้บริการนวดแผนไทยของผู้บริโภคในโรงพยาบาลเขตกรุงเทพมหานครและเป็นการศึกษา เชิงรูปแบบการสำรวจ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาวิจัย คือ ประชากรที่ใช้บริการนวดแผนไทยใน โรงพยาบาล เขตกรุงเทพมหานคร จำนวน 400 ตัวอย่าง การเก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม และ ได้ผลการวัดความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.920 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลคือ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานและการทดสอบสถิติไคสแควร์ (Chi-square)
ผลการศึกษาพบว่า ผู้บริโภคหรือผู้ใช้บริการส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง มีอายุระหว่าง 30-39 ปี อาชีพข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ มีการศึกษาระดับปริญญาตรี รายได้เฉลี่ยต่อเดือนอยู่ในช่วง 10,001-15,000 บาท การเข้ารับบริการส่วนมากจะเลือกใช้บริการนวดแผนไทยในโรงพยาบาลภาครัฐ รูปแบบของการเลือกใช้บริการ คือ การนวดแผนไทย ความถี่ในการใช้บริการ คือ นานๆครั้ง เหตุผลที่ สำคัญที่สุดที่เลือกใช้บริการ คือ เพื่อรักษาสุขภาพ/การบ าบัดรักษาโรค และความเชื่อมั่นในมาตรฐาน การบริการ และการเข้ารับบริการส่วนใหญ่จะไม่เจาะจงเลือกพนักงาน
ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดบริการที่ผู้บริโภคหรือผู้ใช้บริการให้ความสำคัญมากที่สุด คือ ด้านบุคคลและพนักงาน 4.449 รองลงมาคือ ด้านกระบวนการ 4.381 ด้านการสร้างและนำเสนอ ลักษณะทางกายภาพ 4.323 และด้านผลิตภัณฑ์และบริการ 4.221 ส่วนปัจจัยที่ผู้บริโภคหรือผู้ใช้บริการ ให้ความสำคัญมาก คือ ด้านราคา 4.172 ด้านสถานที่/ช่องทางการจัดจำหน่าย 4.101 และด้านการ ส่งเสริมการขาย 3.582 ตามลำดับ
ผลการทดสอบสมมติฐาน พบว่า ลักษณะทางประชากรศาสตร์และปัจจัยส่วนประสมทาง การตลาดบริการของสถานบริการนวดแผนไทยในโรงพยาบาลเขตกรุงเทพมหานคร มีความสัมพันธ์กับ พฤติกรรมการใช้บริการนวดแผนไทยของผู้บริโภคหรือผู้ใช้บริการที่ระดับนัยส าคัญทางสถิติ 0.05
References
กรทิพย์ จันทร์แจ้ง, วันทนีย์ ภูมิภัทราคม, และ ธีร์ธนิกษ์ ศิริโวหาร. (2553). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับ การเลือกร้านนวดแผนไทยเพื่อสุขภาพของผู้บริโภคในจังหวัดนนทบุรี. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์, 3(3), 119-132.
กัลยา วาณิชย์กุล. (2551). การวิเคราะห์สถิติ : สถิติส าหรับการบริหารและวิจัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่ง จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กุลวดีคูหะโรจนานนท์. (2545). หลักการตลาด. ปทุมธานี: สถาบันราชภัฏเพชรบุรีวิทยาลงกรณ์.
คะแนน พวงมาลัย. (2547). การศึกษาการบริหารจัดการสถานประกอบการนวดแผนโบราณ: กรณีศึกษา วิถีชีวิตของหมอนวดแผนโบราณ. งานวิจัย. วิทยาลัยการบริหารรัฐกิจ มหาวิทยาลัยบูรพา.
ฉัตยาพร เสมอใจ. (2545). การตลาดธุรกิจบริการ. กรุงเทพมหานคร: เอ็กซเปอร์เน็ท.
ชำนาญ ผึ่งผาย. (2550). ผลของการนวดแผนไทยประยุกต์ต่อการผ่อนคลาย. ปริญญานิพนธ์. บัณฑิต วิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ดาวน้อย สุทธินิภาพันธ์. (2552). แพทย์ทางเลือก. กรมอุตสาหกรรมสาร. 52 (กรกฎาคม - สิงหาคม), 24-25.
ธนายุ ภู่วิทยาธร. (2549). ปัจจัยที่มีผลต่อการเลือกใช้บริการสปาในอำเภอเกาะสมุย จังหวัดสุราษฎร์ ธานี. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชสุราษฎร์ธานี.
ธีรพันธ์ โล่ทองคำ. (2544). กลยุทธ์สื่อสารการตลาดแบบครบวงจร. กรุงเทพมหานคร: ทิปปิ้ง พอยท์.
นราศรี ไววนิชกลุ และชศู กัดิ์อดุ มศรี. (2538). ระเบียบวิจัยทางธุรกิจ (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ประภากร สุมะโน. (2554). สาธารณสุขเพิ่มอัตรานักการแพทย์แผนไทยในโรงพยาบาลทั่วไทย. สืบค้น เมื่อ1 กุมภาพันธ์ 2555, จาก:http://www.unigang.com
พรกมล ปริญญารักษ์. (2551). การวางแผนเชิงกลยุทธ์ของสถานบริการนวดแผนไทยสตาร์ไทยมาสซาส ซาวน่า แอนด์ฟิ ตเนส. การค้นคว้าอิสระ บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
พรรษฐมนพร มนประณีต. (2552). ผลระหว่างการนวดไทยแบบราชสำนักกับการรับประทานยาต่อการลดอาการปวดข้อเข่าในผู้สูงอายุ โรงพยาบาลมวกเหล็ก จังหวัดสระบุรี. วิทยานิพนธ์ สาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
พหล ศักดิ์คะทัศน์และ อิทธิฤทธิ์ พลังธีรสิน. (2552). การพัฒนาดัชนีชี้วัดและปัจจัยที่มีผลต่อ ความสำเร็จอย่างยั่งยืนของธุรกิจสปาและนวดแผนไทยโดยชุมชนในจังหวัดเชียงใหม่. งานวิจัย. มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
ยุพา วรรณวรรณวาณิชย์. (2548). การตลาดบริกา. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
วรพจน์ บุษราคัมวดี. (2550). นวดแผนไทยธุรกิจที่ไม่ควรมองข้าม. สืบค้นเมื่อ 14 มีนาคม 2555, จาก http://fms.vru.ac.th
วิสาขา ภู่จินดา. (2553). ระเบียบวิธีวิจัยและสถิติด้านสิ่งแวดล้อม (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: บางกอกบล็อก.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์ และคณะ. (2546). การบริหารการตลาดยุคใหม่. กรุงเทพมหานคร: ไดมอนอินบิสสิ เน็ตเวิร์ล.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์ และคณะ. (2552). การบริหารการตลาดยุคใหม่. กรุงเทพมหานคร: ไดมอนอินบิสสิ เน็ตเวิร์ล.
ศูนย์พัฒนาตำราการแพทย์แผนไทย. (2548). คู่มืออบรมการนวดไทยแบบเชลยศกัดิ์(พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: บริษัท สามเจริญพาณิชย์ จำกัด.
ศศิวิมล ดีโนนโพธิ์. (2550). พฤติกรรมในการใช้บริการนวดแผนไทยในสถานบริการแห่งหนึ่งในเขต อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่. งานวิจัย. คณะเศรษฐศาสตร์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. สถาบันการแพทย์แผนไทยและคณะกรรมการพัฒนามาตรฐานงานบริการการแพทย์แผนไทยในสถาน
บริการสาธารณสุขของรัฐ. (2553). มาตรฐานงานบริการด้านการนวดไทยในสถานบริการ สาธารณสุขของรัฐ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.
สมหมาย แตงสกุล และธาดา วิมลวัตรเวที. (2548). สุขศึกษาและพลศึกษามัธยม 5. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์วัฒนาพานิช จำกัด.
สันติ ตะวัน. (2554). สาธารณสุขเปิดโรงพยาบาลแพทย์แผนไทย นำร่อง 9 แห่งแรกในประเทศ. สืบค้น เมื่อ14 มีนาคม 2555,จาก http://pr.prd.go.th
สุชล แว่นแก้ว. (2550). การศึกษาการยอมรับของผู้บริหารทางการแพทย์และสาธารณสุขในการ ผสมผสานการแพทย์แผนไทยเข้าสู่ระบบบริการสาธารณสุข. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษา ศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสร้างเสริมสุขภาพ. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
สุพัฒน์ วิมลสุขนพรัตนม. (2551). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่มีผลต่อพฤติกรรมการเลือกชม ภาพยนตร์ของผู้บริโภคที่โรงภาพยนตร์เฮ้าส์อาร์ซีเอ. สารนิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจ มหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
โสมนัสสา โสมนัส. (2549). พฤติกรรมของนักท่องเที่ยวในการเลือกใช้บริการนวดแผนไทยในเขตอำเภอ เมืองจังหวัดเชียงใหม่. การค้นคว้าอิสระ. เศรษฐศาสตร์มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
อดุลย์ จาตุรงคกุล. (2549). พฤติกรรมผู้บริโภค (ฉบับมาตรฐาน). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อัครภา รัตนนิตย์. (2553). ปัจจัยส่วนผสมทางการตลาดค้าปลีกที่มีความสมัพนัธ์ต่อพฤติกรรมผู้บริโภค ผลิตภัณฑ์สปา กรณีศึกษาบ้านชมนาดฯ เขตปากเกร็ด จังหวัดนนทบุรี. สารนิพนธ์ปริญญา บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการธุรกิจค้าปลีก. สถาบันเทคโนโลยีปัญญาภิวัฒน์.
อัจฉริยา อยู่ประเสริฐ. (2552). ปัจจัยที่มีผลต่อการเลือกรับบริการนวดแผนไทยของผู้ป่วยโรคปวดกล้ามเนื้อและโครงร่างทั่วไป ที่มารับบริการคลินิกแพทย์แผนไทยประยุกต์ศูนย์บริการ สาธารณสุข เทศบาลเมืองลำพูน. การค้ นคว้าอิสระ สาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
Asseal, H. (2004). Consumer Behavior: A Strategic Approach. Boston: Houghton Mifflin.
Belch, G. E. and Belch, M. A. (1993). Introduction to Advertising and Promotion: An Integrated Marketing Communications Perspective (2nd ed.). Boston: Richard D. Irwin.
Engel, J. F., Blackwell, R. D., and Miniard, P. W. (1993). Consumer Behavior (7th ed.). Fort Worth: The Dryden Press.
Etzel, M. J, Walker, B. J., and Stanton, W. J. (2007). Marketing (14th ed.). Boston: McGraw Hill.
Gronroos, C. (1990). Service Management and Marketing: Managing the Moments of Truth in Service Competition. Lexington: Lexington Books.
Kerin, R. A., Hartley, S. W., and Rudelius, W. (2004). Marketing: The Core. Boston: McGraw Hill.
Kotler, P. and Keller, K. L. (2009). Marketing Management (13th ed.). New Jersey: Prentice Hall.
Kotler, P. (2003). Marketing Management. Englewood Cliffs: Prentice Hall.
McCarthy, E. J., and Perreault, W. D. Jr. (1996). Basic Marketing: A Global Managerial Approach(12th ed.). Chicago: Irwin.
Mowen, J.C. and Minor, M. (1998). Consumer Behavior (5th ed.). New Jersey: Prentice-Hall.
Kotler, P. (1984). Marketing Management: Analysis, Planning, and Control. New Jersey: Prentice Hall.
Schiffman, L. G. and Kanuk, L. L. (2007). Consumer Behavior (9th ed.). New Jersey: Prentice Hall.
Solomonl, M. R. (2007). Consumer Behavior (7th ed.). New Jersey: Prentice Hall.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2013 มนสิชา สุขชม
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ผู้เขียนบทความ และผู้นำส่งบทความ จะต้องเป็นผู้รับผิดชอบในเรื่องลิขสิทธิ์ตามที่กฎหมายบัญญัติไว้ทุกประการ ไม่ว่าจะเป็นในเรื่องของ สิทธิ์แห่งความเป็นเจ้าของบทความ สิทธิ์แห่งการได้มาซึ่งบทความ สิทธิ์ของการได้มาซึ่งข้อมูลที่ปรากฏอยู่ในบทความ สิทธิ์ของการใช้เครื่องมือเพื่อการประมวลผล หรือสิทธิ์อื่นใดอันเกี่ยวข้องกับบทความ วารสาร “สยามวิชาการ” เป็นผู้ซึ่งได้รับอนุญาตให้นำบทความออกเผยแพร่โดยสุจริตเท่านั้น สิทธิ์ทั้งปวงอันเกี่ยวข้องกับบทความยังเป็นของเจ้าของสิทธิ์อยู่ สิทธิ์นั้นไม่ได้ถูกถ่ายโอนมาเป็นของวารสารฯ แต่อย่างใด
ข้อความที่ปรากฏอยู่ในบทความนั้น ถือเป็นทัศนะอิสระของผู้เขียน โดยผู้เขียนแต่ละท่านให้การรับรองว่าบทความของตนมิได้ละเมิดลิขสิทธิ์อันเป็นของผู้อื่น วารสารฯ และ ผู้ทรงคุณวุฒิกลั่นกรองบทความ เป็นแต่เพียงผู้ให้ความเห็นเรื่องคุณภาพของเนื้อหา และความเหมาะสมของรูปแบบการนำเสนอเท่านั้น วารสารบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยสยาม และ ผู้ทรงคุณวุฒิกลั่นกรองบทความ ไม่มีส่วนรับผิดชอบต่อข้อความใดๆ อันเกิดจากทัศนะ และสิทธิ์ในการตีพิมพ์และเผยแพร่ของผู้เขียน
