การศึกษาแนวทางพัฒนาศักยภาพของบุคลากรสำนักงานในกลุ่มเจเนอเรชั่นวายภายใต้ กลุ่มอุตสาหกรรมไม้และเครื่องเรือนไทย
คำสำคัญ:
การพัฒนาศักยภาพ, เจเนอเรชั่นวาย, กลุ่มอุตสาหกรรมไม้และเครื่องเรือนไทยบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาลักษณะการทำงานของบุคลากรกลุ่มเจเนอเรชั่นวาย ภายใต้กลุ่มอุตสาหกรรมไม้และเครื่องเรือนไทยในปัจจุบัน 2) ศึกษาระดับความสำคัญของรูปแบบการ พัฒนาบุคลากรในกลุ่มอุตสาหกรรมไม้และเครื่องเรือนไทย โดยทั้ง 2 ข้อ จำแนกตามสถานภาพทั่วไปของธุรกิจ 3) วิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างลักษณะการทำงานของบุคลากรกลุ่มเจเนอเรชั่นวาย กับสถานภาพทั่วไปของธุรกิจ และ 4) เปรียบเทียบระดับความสัมพันธ์ของรูปแบบการพัฒนาบุคลากรในองค์กร กับสถานภาพทั่วไปของธุรกิจ กลุ่มตัวอย่างเป็นเจ้าของกิจการ หรือฝ่ายบริหารทรัพยากรมนุษย์ (HR) ในกลุ่มสมาคมอุตสาหกรรมไม้ และเครื่องเรือนไทย ในกรุงเทพมหานครและปริมณฑล จำนวน 150 บริษัท ผู้วิจัยใช้แบบสอบถามในการเก็บรวบรวมข้อมูล สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลคือ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ความสัมพันธ์จากค่า Chi Square ด้วยวิธีเปียร์สัน และ วิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว
ผลการวิจัยพบว่า ลักษณะการทำงานแบบมีความเชื่อมั่นในตัวเองสูงชอบงานที่ท้าทาย และมีเป้าหมายที่ชัดเจน คิดนอกกรอบ และทำงานหลายๆ อย่างในเวลาเดียวกัน ชอบทำงานเป็นทีม มีความกระตือรือร้นในการตอบคำถาม และการแสดงความคิดเห็นรวมไปถึงเวลารับมอบหมายงาน ซึ่งกลุ่มธุรกิจนี้ มีระดับความคิดเห็นต่อรูปแบบการพัฒนาบุคลากร ด้านการมอบหมายงานอยู่ใน ระดับมากที่สุด และด้านอื่นๆ อยู่ในระดับมาก รวมถึงมีลักษณะการทำงาน และรูปแบบการพัฒนาบุคลากรในองค์กร มีความสัมพันธ์กับสถานภาพทั่วไปของธุรกิจ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
References
ฉัตรชาญ ทองจับ. (2552). รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะแรงงานในสถานประกอบการ. วิทยานิพนธ์ครุ ศาสตร์อุตสาหกรรมดุษฎีบัณฑิต, สาขาวิชาวิจัยและพัฒนาหลักสูตร, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
ดวงใจ ศรลัมพ์. (2554). การศึกษาเปรียบเทียบปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความรัก ความมุ่งมั่น และความ ปรารถนาที่จะท างานเพื่อองค์กรอย่างเต็มความสามารถ: กรณีศึกษา บริษัท ปนู ซีเมนต์ไทย (แก่ง คอย) จำกัด. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์และองค์กร, สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
พรชัย ศักดิ์สกุล พรชัย. (2554). การประเมินสภาพเศรษฐกิจอุตสาหกรรมเฟอร์นิเจอร์ไทยเปรยบเทียบคู่แข่งในอาเซียน. วิทยานิพนธ์วิศวกรรมศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาการจัดการงานวิศวกรรม, มหาวิทยาลัย ศิลปากร.
พิสมัย เสือเฒ่า. (2553).แนวทางการพัฒนาการบริหารจัดการด้านการให้บริการประชาชนของสำนักงาน ประจำศาลจังหวัดหนองคาย. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรบัณฑิต, สาขาวิชาวิทยาการจัดการ, มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
เยาวลักษณ์ โพธิดารา. (2554). การจัดการศึกษาทางการพยาบาล: สำหรับนักศึกษา Generation Y. วารสารพยาบาลศาสตร์และสุขภาพ, 34(2), 61-69.
สำนักงานเศรษฐกิจอุตสาหกรรม (2556). ทิศทางอุตสาหกรรมไม้และเครื่องเรือนของไทย. สืบค้นเมื่อ 17 มกราคม 2557, จาก http://www2.oie.go.th/GWoods
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2014 ณิชาภา เทียมทิพร
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ผู้เขียนบทความ และผู้นำส่งบทความ จะต้องเป็นผู้รับผิดชอบในเรื่องลิขสิทธิ์ตามที่กฎหมายบัญญัติไว้ทุกประการ ไม่ว่าจะเป็นในเรื่องของ สิทธิ์แห่งความเป็นเจ้าของบทความ สิทธิ์แห่งการได้มาซึ่งบทความ สิทธิ์ของการได้มาซึ่งข้อมูลที่ปรากฏอยู่ในบทความ สิทธิ์ของการใช้เครื่องมือเพื่อการประมวลผล หรือสิทธิ์อื่นใดอันเกี่ยวข้องกับบทความ วารสาร “สยามวิชาการ” เป็นผู้ซึ่งได้รับอนุญาตให้นำบทความออกเผยแพร่โดยสุจริตเท่านั้น สิทธิ์ทั้งปวงอันเกี่ยวข้องกับบทความยังเป็นของเจ้าของสิทธิ์อยู่ สิทธิ์นั้นไม่ได้ถูกถ่ายโอนมาเป็นของวารสารฯ แต่อย่างใด
ข้อความที่ปรากฏอยู่ในบทความนั้น ถือเป็นทัศนะอิสระของผู้เขียน โดยผู้เขียนแต่ละท่านให้การรับรองว่าบทความของตนมิได้ละเมิดลิขสิทธิ์อันเป็นของผู้อื่น วารสารฯ และ ผู้ทรงคุณวุฒิกลั่นกรองบทความ เป็นแต่เพียงผู้ให้ความเห็นเรื่องคุณภาพของเนื้อหา และความเหมาะสมของรูปแบบการนำเสนอเท่านั้น วารสารบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยสยาม และ ผู้ทรงคุณวุฒิกลั่นกรองบทความ ไม่มีส่วนรับผิดชอบต่อข้อความใดๆ อันเกิดจากทัศนะ และสิทธิ์ในการตีพิมพ์และเผยแพร่ของผู้เขียน
