ปัจจัยความสำเร็จของโรงเรียนในการพัฒนาชุมชนให้เป็นชุมชนเข้มแข็ง  กรณีศึกษา: โรงเรียนวัดใหม่ดงสัก ที่มีต่อชุมชนบ้านท่าเตียน ตำบลไทรโยค อำเภอไทรโยค จังหวัดกาญจนบุรี

Nutpatcha Dacha; Chairat   Wongkitrungruang

doi:10.60101/jla.2025.6.1.5084

Authors

Nutpatcha Dacha Master of Arts in Social Development and Administration Program, Kasetsart University
Chairat Wongkitrungruang Social Development and Administration Department, Faculty of Social Sciences, Kasetsart University

DOI:

https://doi.org/10.60101/jla.2025.6.1.5084

Keywords:

the success factors of school, community development, community empowerment

Abstract

Wat Mai Dong Sak School had the dominant roles to Ban Tha Tien community, this community was selected to be the role model for community empowerment by Kanchanaburi Province. Then this article had aimed to study the success factors of school for community development to community empowerment. This study based on quantitative research and collected data from 17 key informants were community leaders, official leader, religious leader, school director, school teachers and villagers. The data was collected through observation method and in-depth interviews. Research tool was interview guidelines. Then the data was analyzed by descriptive method. The finding of the study revealed that the success factors of the Wat Mai Dong Sak School for Ban Tha Tien community development to community empowerment consists of 1) Leadership. The leadership of school director for developed school and community 2) Teamwork. They had worked as a teamwork between school and community leaders and people in the community 3) Participation for development. The most of people in the community enthusiastically to join the activities which were through or created by teachers of Wat Mai Dong Sak School 4) Communications. School has been continually and seriously communicating which effectively supported the community for knowledgeable, understanding and acceptance to joined the community’s activities 5) Created Awareness. People in the community have stimulated by school to create awareness that the community’s problems were their own and had a willingness to share responsibility and solve the problems together.

References

โกวิทย์ พวงงาม. (2562). การจัดการตนเองของชุมชนและท้องถิ่น (พิมพ์ครั้งที่ 2). ธรรมสาร.

ขวัญใจ พุ้มโอ. (2562). รูปแบบการบริหารงานเพื่อส่งเสริมความสัมพันธ์ระหว่างโรงเรียนกับชุมชน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 6. [วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยนอร์ทกรุงเทพ.

คณะกรรมาธิการการแก้ไขปัญหาความยากจนและลดความเหลื่อมล้ำ วุฒิสภา. (2564). รายงานการพิจารณาศึกษา เรื่อง การจัดการตำบลเข้มแข็งเพื่อสร้างสุขภาวะองค์รวมตามแนวยุทธศาสตร์ชาติและแผนการปฏิรูปประเทศ ของคณะกรรมาธิการการแก้ปัญหาความยากจนและลดความเหลื่อมล้ำ. สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา.

ชาย โพธิสิตา. (2554). ศาสตร์และศิลป์แห่งการวิจัยเชิงคุณภาพ. อมรินทร์พริ้นติ้งฯ.

ชูชาติ พ่วงสมจิตร์. (2560). การสร้างความสัมพันธ์ระหว่างโรงเรียนกับชุมชน. วารสารมนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์และศิลปะ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 10(2), 13-43.

ไชยา ภาวะบุตร. (2555). ภาวะผู้นำทางวิชาการในสถานศึกษา. คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

ติน ปรัชญพฤทธิ์. (2552). ทฤษฎีองค์การ (Organization theory) (พิมพ์ครั้งที่ 5). อินทภาษ.

นฤมล โยคานุกุล. (2556). ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดองค์การการบริหารส่วนจังหวัดนครราชสีมา. [สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย.

นาวิน แกละสมุทร. (2562). การส่งเสริมความสัมพันธ์ระหว่างโรงเรียนกับชุมชนของโรงเรียนวัดใหม่บ้านบ่อ สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสมุทรสาคร. วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์, 4(3), 569-580.

ปฏิภาณ ศาสตร์อำนวย, กาญจนา บุญภักดิ์ และบุญจันทร์ สีสันต์. (2561). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการความสัมพันธ์ระหว่างโรงเรียนกับชุมชน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสมุทรปราการเขต 2. วารสารคุรุศาสตร์อุตสาหกรรม, 17(1), 129-134.

ประเวศ วะสี. (2546). สร้างความเข้มแข็งของชุมชน ชุมชนคือจุดยุทธศาสตร์ชาติ. มูลนิธิสาธารณสุขแห่งชาติ.

รณกร ไข่นาค, ประยูร แสงใส และพระครูกิตติญาณวิสิฐ. (2562). แนวทางการสร้างความสัมพันธ์ตามหลักพุทธบริหารการศึกษาระหว่างโรงเรียนกับชุมชนในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 3 จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ฯ, 6(1), 133-144.

รังสรรค์ ประเสริฐศรี. (2551). ภาวะผู้นำ (พิมพ์ครั้งที่ 2). ธนธัชการพิมพ์.

วันเพ็ญ รัตนอนันต์. (2555). การศึกษาภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาฉะเชิงเทรา เขต 2. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยบูรพา.

World Bank Group. (2567). การวิเคราะห์แนวทางการพัฒนาประเทศอย่างเป็นระบบสำหรับประเทศไทย (ฉบับปรับปรุง) พ.ศ. 2567: ยกระดับการขับเคลื่อนเศรษฐกิจ. www.worldbank.org/thailand

สร้อยตระกูล (ติวยานนท์) อรรถมานะ. (2550). พฤติกรรมองค์การ: ทฤษฎีและการประยุกต์. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2554). การศึกษาวิเคราะห์ปัจจัยทางเศรษฐกิจ สังคมและวัฒนธรรมที่สนับสนุนให้ชุมชนเข้มแข็ง. สำนักงานฯ.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่สิบสอง พ.ศ. 2560-2564. สำนักนายกรัฐมนตรี.

อนวัช รังสรรค์ และพนมพร จันทรปัญญา. (2561). กระบวนการสร้างความสัมพันธ์ระหว่างโรงเรียนกับชุมชนประถมศึกษาในอำเภอดอยเต่า จังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอีสเทิร์น, 12(2), 115-130.

อรรถวิท ชื่นจิตต์. (2557). ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงและวัฒนธรรมองค์กรที่ส่งผลต่อแรงจูงใจในการปฏิบัติงานของพนักงานบริษัทเอกชนรุ่นเจนเนอเรชั่นวายในเขตกรุงเทพมหานคร. [การค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.