แนวโน้มของซอฟต์พาวเวอร์ห้าด้านที่ส่งผลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยว ในจังหวัดพระนครศรีอยุธยาของนักท่องเที่ยวชาวไทย
DOI:
https://doi.org/10.60101/jla.2024.5.2.4690คำสำคัญ:
ซอฟต์พาวเวอร์, การตัดสินใจท่องเที่ยว, จังหวัดพระนครศรีอยุธยาบทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาแนวโน้มของซอฟต์พาวเวอร์ห้าด้านที่ส่งผลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวในจังหวัดพระนครศรีอยุธยาของนักท่องเที่ยวชาวไทย และ 2) ศึกษารูปแบบซอฟต์พาวเวอร์ห้าด้านที่ส่งผลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวในจังหวัดพระนครศรีอยุธยาของนักท่องเที่ยวชาวไทย การวิจัยครั้งนี้เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพ โดยใช้วิธีวิทยาการสร้างทฤษฎีฐานราก และเก็บข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึกจากผู้ให้ข้อมูล 17 คน โดยมีเกณฑ์การคัดเลือกผู้ให้ข้อมูล คือ นักท่องเที่ยวชาวไทยที่ท่องเที่ยวในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา อย่างน้อย 2 ครั้ง ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2564–2567 จนพบความซ้ำซ้อนหรืออิ่มตัวของข้อมูล และตรวจสอบข้อมูลแบบสามเส้าโดยผู้วิจัย การทบทวนเอกสารในระดับปฐมภูมิและทุติยภูมิ โดยวิเคราะห์เนื้อหา (Content Analysis) โดยคำนึงถึงบริบทของข้อมูลเอกสารที่นำมาวิเคราะห์ประกอบ ผลการศึกษา พบว่า ซอฟต์พาวเวอร์ 5 ด้าน (5F) ของประเทศไทยถูกกล่าวถึงเป็นอย่างมาก คือ ด้านอาหาร (Food) ด้านแฟชั่น (Fashion) ด้านศิลปะการต่อสู้ (Fight) ด้านภาพยนตร์ (Film) และด้านงานเทศกาล (Festival) ที่มีอิทธิพลต่ออุตสาหกรรมการท่องเที่ยวของประเทศไทย สร้างการรับรู้ให้ประเทศไทยเป็นที่รู้จักในระดับสากล รวมทั้งเป็นเครื่องมือสำคัญในการขับเคลื่อนและพัฒนาระบบเศรษฐกิจที่สร้างรายได้ให้กับประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งซอฟต์พาวเวอร์ด้านอาหาร (Food) ที่ได้รับความนิยมและสามารถดึงดูดจากนักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติ จนกลายเป็นเอกลักษณ์ของประเทศ พร้อมทั้งรูปแบบที่เหมาะสมกับการขับเคลื่อนการท่องเที่ยวในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา คือ การจัดงานเทศกาล (Festival) ซึ่งการจัดงานนี้จะสามารถเชื่อมโยงกับซอฟต์พาวเวอร์ในด้านอื่น นอกจากนี้ ข้อสรุปเชิงทฤษฎีที่ได้จากการสัมภาษณ์เชิงลึก พบว่า มีองค์ประกอบ 7 ด้าน ที่มีผลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ได้แก่ การรับรู้ เอกลักษณ์ การสร้างประสบการณ์ การสร้างคุณค่า เรื่องเล่า กิจกรรม และการส่งเสริมการตลาด ที่เป็นองค์ประกอบหลักที่เชื่อมโยงกับการท่องเที่ยวผ่านซอฟต์พาวเวอร์ทั้ง 5 ด้าน
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2566). สรุปสถานการณ์พักแรม จำนวนผู้เยี่ยมเยือนและรายได้จากผู้เยี่ยมเยือน เดือนมกราคม-พฤศจิกายน 2566. สืบค้น 15 มีนาคม 2567, จาก https://www.mots.go.th/news/category/705
กรัยสรณ์ ขันทจร และสุภัทริภา ขันทจร. (2564). การรับรู้ แรงจูงใจ และพฤติกรรมการตัดสินใจรับบริการ. วารสารบัณฑิตวิทยาลัยรำไพพรรณี, 4(1), 2-13.
ขจรศักดิ์ บัวระพันธ์. (2560). วิจัยเชิงคุณภาพไม่ยากอย่างที่คิด (พิมพ์ครั้งที่ 7). นครปฐม: สถาบันนวัตกรรมการเรียนรู้.
จรรญภร แพเกิด. (2563). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการตัดสินใจซื้ออาหารริมทางของนักท่องเที่ยวในพื้นที่องค์พระปฐมเจดีย์ จังหวัดนครปฐม. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยพะเยา, พะเยา.
จริยา สุพรรณ, นุชนารถ รัตนสุวงศ์ชัย และรัตนพล ชื่นค้า. (2565). การจัดการความรู้เพื่อพัฒนาเรื่องเล่าและกิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ จังหวัดชัยนาท จังหวัดสิงห์บุรี และจังหวัดลพบุรี. วารสารศิลปศาสตร์ราชมงคล สุวรรณภูมิ, 4(3), 560-574.
จิตติกานต์ หลักอาริยะ. (2566). อาหารเกาหลีริมทาง: การขายซอฟต์พาวเวอร์ด้านวัฒนธรรมการกินผ่านละครชีรีส์และภาพยนตร์เกาหลี. วารสารฟ้าเหนือ, 14(2), 1-20.
จิรัชญา วรรณโสภา (2561). อิทธิพลกระแสเกาหลี (Korean wave) ต่อการท่องเที่ยวประเทศเกาหลีใต้ของชาวรัสเซีย. (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ชลลดา มงคลวนิช, รัตนาภรณ์ ชาติวงศ์, และธนัญชนก จันทร์แดง. (2556). ความสำคัญของปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดในการตัดสินใจท่องเที่ยวตลาดน้ำของเยาวชนไทยในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารการบริการและการท่องเที่ยวไทย, 8(2), 75-90.
ชวลิต ยิ้มประเสริฐ และแสงแข บุญศิริ. (2566). การรับรู้คุณค่าและการตระหนักรู้ด้วยอาหารต่อพฤติกรรมความตั้งใจของนักท่องเที่ยวในการใช่บริการร้านอาหารริมทาง. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยธนบุรี, 18(1), 74-86.
ชาย โพธิสิตา. (2562). ศาสตร์และศิลป์การวิจัยเชิงคุณภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
ทิพย์วดี โพธิ์สิทธิพรรณ. (2556). การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์เพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์น, 6(2), 43-48.
ไทยพีบีเอส. (2566). พาณิชย์ติดปีกผู้ประกอบการไทย “Soft Power X "ภูมิธรรม” ควง "อุ้งอิ๊ง" ดันส่งออกซอฟต์พาวเวอร์ไทยสู่ตลาดโลก ตั้งเป้าเพิ่มรายได้ 20 ล้านครัวเรือน ฝันขนเงินเข้าประเทศ 4 ล้านล้านบาทต่อปี. สืบค้น 20 มกราคม 2567, จาก https://www.thaipbs.or.th/news/content/334894
มหาวิทยาลัยมหิดล. (2565). วิทยาลัยการจัดการ ม.มหิดล จัดงานสัมมนาการตลาด หัวข้อ “Soft Power Marketing ละมุนยังไงให้สุดปัง”. สืบค้น 15 มกราคม 2567, จาก https://mahidol.ac.th/th/2022/cmmu-mk-softpower/
เมธาพร ใจสุทธิ และพรทิพย์ เย็นจะบก. (2558). การสื่อสารผ่านการทูตวัฒนธรรมด้านอาหารและอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวของประเทศเกาหลีใต้. ใน การประชุมทางวิชาการของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ครั้งที่ 53: สาขาศึกษาศาสตร์, สาขาเศรษฐศาสตร์และบริหารธุรกิจ, สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, หน้า 825-832. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
รัชนีวรรณ บุญอนนท์ และคณะ. (2551). รูปแบบการจัดกิจกรรมส่งเสริมการท่องเที่ยวอุทยานประวัติศาสตร์ กำแพงเพชร เมืองมรดกโลก. วารสารสักทอง, 14(1), 25-37.
รุยาภรณ์ สุคนธทรัพย์. (2561). การบริหารจัดการทรัพยากร Soft Power ของไทย. วารสารรัฏฐาภิรักษ์, 60(3), 48-55.
สถาบันวิจัยและให้คำปรึกษาแห่งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. (2566). TU-RAC ชวนอ่านบทความ เรื่อง SOFT POWER ไทยอย่าหยุดแค่ 5F. สืบค้น 15 มกราคม 2567, จาก https://turac.tu.ac.th/newsampex/tu-rac-ชวนอ่าน
บทความ-เรื่อง-soft-power-ไ/
สุกัญญา สุจฉายา. (2553). เพลงพื้นบ้านศึกษา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุดที่รัก นุชนาถ และสุมาลี รามนัฏ. (2565). ซอฟต์พาวเวอร์ คุณค่าตราสินค้าและพฤติกรรมผู้บริโภคในฐานะตัวแปร คั่นกลางที่เชื่อมโยงการสื่อสารการตลาดแบบบูรณาการสู่การตัดสินใจบริโภคซีรีส์วายในกรุงเทพมหานคร. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม, 9(2), 122-163.
อภิลักษณ์ เกษมผลกูล. (2556). เรื่องเล่าพื้นบ้านกับการสร้างมูลค่าเพิ่มแก่ผลิตภัณฑ์ และการท่องเที่ยวท้องถิ่นในภาค กลาง: มิติความสัมพันธ์ระหว่างปรากฏการณ์โหยหาอดีตกับเศรษฐกิจสร้างสรรค์. วารสารอักษรศาสตร์, 42(2), 103-132.
Macmillan, T.T. (1971). The Delphi Technique. The Annual Meeting of the California Junior
Colleges Associations Committee on Research and Development. Monterey, California.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2024 วารสารศิลปศาสตร์ มทร.ธัญบุรี

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.


