จริยธรรมของผู้ประกอบการโรงสีข้าวในเขตพื้นที่ภาคกลาง

ผู้แต่ง

  • พชรมณ บุญแสน สาขาวิชาศึกษาทั่วไป คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลตะวันออก วิทยาเขตจักรพงษภูวนารถ

คำสำคัญ:

จริยธรรม, ผู้ประกอบการ, ความรับผิดชอบต่อสังคม

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับจริยธรรมด้านการบริหาร ระดับจริยธรรมด้านความรับผิดชอบต่อสังคม จริยธรรมด้านการบริหารที่ส่งผลต่อความรับผิดชอบต่อสังคมของผู้ประกอบการโรงสีข้าว ประชากรที่ทำการศึกษา คือ ผู้ประกอบการโรงสีข้าว ในเขตพื้นที่ภาคกลาง 21 จังหวัด จำนวน 134 แห่ง
ผลการศึกษา พบว่า (1) ระดับจริยธรรมด้านการบริหารอยู่ในระดับปานกลาง โดยมีการใช้หลักธรรมาภิบาลในการบริหาร มีการคำนึงถึงผลประโยชน์ขององค์การ มีความเป็นธรรม ยุติธรรม การเคารพในปัจเจกบุคคล มีความรับผิดชอบต่อความสำเร็จขององค์การและมีการกำหนดนโยบายในการจ้างงานอยู่ในระดับมาก มีการปฏิบัติตามกฎระเบียบขององค์การ มีการสร้างความเข้าใจให้พนักงาน มีการรับฟังความคิดเห็น มีความเข้าใจในสิทธิและหน้าที่ของพนักงานและมีการกระจายอำนาจหรือการมอบหมายงานอยู่ในระดับปานกลาง (2) ระดับจริยธรรมด้านความรับผิดชอบต่อสังคมอยู่ในระดับปานกลาง โดยมีการกำกับดูแลกิจการที่ดี มีความรับผิดชอบต่อผู้บริโภคสินค้าและมีการเคารพสิทธิมนุษยชนอยู่ในระดับมาก มีการร่วมพัฒนาชุมชนและสังคม มีการเลือกคู่ค้าและหุ้นส่วน มีความรับผิดชอบต่อชุมชนใกล้เคียง มีการคำนึงถึงสุขภาพและความปลอดภัย มีการดูแลรักษาสิ่งแวดล้อม มีการสร้างนวัตกรรมและการเผยแพร่และมีการจัดการทรัพยากรอยู่ในระดับปานกลาง จริยธรรมด้านการบริหารส่งผลต่อจริยธรรมด้านความรับผิดชอบต่อสังคมของผู้ประกอบการโรงสีข้าวร้อยละ 65.00 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01

References

กรมการข้าว กระทรวงเกษตรและสหกรณ์. (2563). ยุทธศาสตร์ข้าวไทย ปี 2563-2567. สืบค้นเมื่อวันที่ 1 มิถุนายน 2563, จาก http://www.oic.go.th/FILEWEB/CABINFOCENTER2/DRAWER049/ GENERAL/DATA0000/00000022.PDF.

กรมการค้าต่างประเทศ กระทรวงพาณิชย์. (2562). ฐานข้อมูลเครือข่ายโรงสีข้าว. สืบค้นเมื่อวันที่ 10 มิถุนายน 2563, จาก http://www.thinkricethinkthailand.com/pages/view/23/data_rice_millers.

พิชญ์ณัฐ เนื่องจำนงค์ และ ปาริชาต สถาปิตานนท์. (2561). แนวทางการสื่อสารความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กรกับพนักงาน เพื่อสร้างแรงจูงใจในการทำงานด้านอาสาสมัคร. วารสารการประชาสัมพันธ์และการโฆษณา. 11, 104–116.

วิจัยกรุงศรี: ธนาคารกรุงศรีอยุธยา จำกัด (มหาชน). (2562). แนวโน้มธุรกิจ/อุตสาหกรรม 2562-2564: อุตสาหกรรมข้าว. สืบค้นเมื่อวันที่ 1 กรกฎาคม 2563, จาก https://www.krungsri.com/getmedia/c27bd671-84eb-4e9e-a9ee-20c718be0c39/IO_Rice_190814_TH_EX.pdf.aspx.

วิสุทธิ์ หนูงาม & ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2564). กลยุทธ์การจัดการสู่ความเป็นเลิศในภาคธุรกิจอุตสาหกรรมอย่างยั่งยืน. วารสารวิชาการพระจอมเกล้าพระนครเหนือ. 31(1), 144–157.

สุวัฒนา ตุ้งสวัสดิ์. (2561). องค์ประกอบภาวะผู้นำตามแนวคิดไทยแลนด์ 4.0 ในมุมมองของผู้บริหาร องค์การปกครองส่วนท้องถิ่น องค์การในภาคธุรกิจและอุตสาหกรรม จังหวัดนครราชสีมา. Suranaree Journal of Social Science. 12(2), 128–139.

อมรรัตน์ ถนนแก้ว, (2559). การพัฒนาโรงสีข้าวสังข์หยดเข้าสู่มาตรฐาน การปฏิบัติที่ดีสำหรับโรงสีข้าว: กรณีศึกษากลุ่มวิสาหกิจชุมชนบ้านเขากลาง. วารสารวิจัยเพื่อการพัฒนาเชิงพื้นที่. 8(1), 78–99.

Ackoff, Russell L.. (1987). Business ethics and the entrepreneur. Journal of Business Venturing. 2, issue 3, 185-191.

Baden, D. A., Harwood, I. A., & Woodward, D. G. (2009). The effect of buyer pressure on suppliers in SMEs to demonstrate CSR practices: An added incentive or counter productive?. European Management Journal. 27(6), 429–441.

Cronbach, L. J. (1951). Coefficient alpha and the internal structure of tests. Psychometrika. 16, 297-334.

Freeman, D., Pugh, K., Antley, A., Slater, M., Bebbington, P., Gittins, M., Dunn, G., Kuipers, E., Fowler, D., & Garety, P. (2008). Virtual reality study of paranoid thinking in the general population. The British Journal of Psychiatry: The Journal of Mental Science. 192, 258–263.

Hasnas, J. (2020). The core of business ethics. Business and Society Review. 125(4), 375–385.

Krejcie, Robert V., and Daryle W. Morgan. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement. 30(3), 607–10.

Raj, A., Kuznetsov, A., Arun, T., & Kuznetsova, O. (2019). HOW DIFFERENT ARE CSR MOTIVES IN A DEVELOPING COUNTRY? INSIGHTS FROM A STUDY OF INDIAN AGRIBUSINESS FIRMS. Thunderbird International Business Review. 61, 255–265.

วารสารวิจัยธรรมศึกษา

Downloads

เผยแพร่แล้ว

12/11/2021