รูปแบบการประยุกต์หลักพุทธปรัชญาว่าด้วยไตรสิกขาเพื่อการพัฒนาสมรรถนะทรัพยากรมนุษย์ในสังคมดิจิทัล

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาพหุสารัตถะแนวคิดการพัฒนาสมรรถนะทรัพยากรมนุษย์ในสังคมดิจิทัล 2) ศึกษาพหุสารัตถะหลักพุทธปรัชญาว่าด้วยไตรสิกขา 3) ประยุกต์ใช้หลักพุทธปรัชญาว่าด้วยไตรสิกขาเพื่อพัฒนาสมรรถนะทรัพยากรมนุษย์ในสังคมดิจิทัล และ 4) สร้างองค์ความรู้ใหม่เกี่ยวกับการประยุกต์หลักพุทธปรัชญาว่าด้วยไตรสิกขาเพื่อพัฒนาสมรรถนะทรัพยากรมนุษย์ในสังคมดิจิทัล เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพที่เน้นการศึกษาเชิงเอกสาร ภายใต้กระบวนการศึกษาเชิงวิเคราะห์ วิจักษ์ และวิธาน เพื่อนำไปสู่การสร้างองค์ความรู้ใหม่ทางปรัชญาและศาสนา

          ผลการวิจัยพบว่า รูปแบบการประยุกต์ใช้หลักพุทธปรัชญาว่าด้วยไตรสิกขาเพื่อการพัฒนาสมรรถนะทรัพยากรมนุษย์ในสังคมดิจิทัล เป็นรูปแบบการพัฒนาขีดความสามารถของทรัพยากรมนุษย์ในการดำเนินชีวิตและประสิทธิภาพการทำงานด้วยสมรรถนะสำคัญ 3 ประการ คือ 1) นิสัยดี คือ มีพฤติกรรมทางกายวาจาดี ถูกต้องเหมาะสมตามหลักสีลสิกขา กฎและมารยาทในสังคมดิจิทัล 2) จิตใจดี คือ มีขีดความสามารถในการควบคุมอารมณ์ และบริหารจัดการจิตใจในสภาวการณ์ต่างๆ ได้อย่างมีประสิทธิภาพตามหลักจิตตสิกขา และ  3) ความรู้ดี คือ มีความรู้ความเข้าใจชีวิตทั้งระดับโลกิยะ คือ การดำเนินชีวิตประจำวัน และระดับโลกุตระ คือ การพัฒนาชีวิตเข้าสู่ภาวะแห่งความเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ตามหลักปัญญาสิกขาผ่านหลักหลักกาลามสูตรและหลักโยนิโสมนสิการ รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะทรัพยากรมนุษย์ในสังคมดิจิทัลเป็นรูปแบบที่มุ่งเน้นการพัฒนาสมรรถนะสำคัญ คือ “นิสัยดี จิตใจดี ความรู้ดี” ผลการวิจัยถือเป็นองค์ความใหม่ที่ได้ คือ G-MBK MODEL