ศึกษาวิเคราะห์เรื่องคุณธรรมจริยธรรม ในแนวคิดและทฤษฎีตะวันตกและตะวันออก
คำสำคัญ:
คุณธรรมจริยธรรม, ตะวันตกและตะวันออก, แนวคิดและทฤษฎีบทคัดย่อ
บทความเรื่องนี้เขียนขึ้นเพื่อตอบคำถามเกี่ยวกับคุณธรรมจริยธรรมในตะวันตกและตะวันออก โดยคำตอบที่ได้จากเรื่องนี้ สรุปได้ว่า คุณธรรมจริยธรรมในแนวคิดและทฤษฎีตะวันตกและตะวันออกมีแนวความคิดที่ต่างกันคือนักปรัชญาตะวันตกสร้างทฤษฎีคุณธรรมจริยธรรมขึ้นบนสมมุติฐานที่ยอมรับธรรมชาติของมนุษย์ที่ว่ามนุษย์เป็นสัตว์ที่มีเหตุผล ส่วนคุณธรรมและจริยธรรมตามทัศนะของตะวันออกมีที่มาจากศรัทธาและปัญญา โดยคุณธรรมและจริยธรรมคือศรัทธามักยึดโยงอยู่กับสัจธรรมของพระเจ้า คุณธรรมและจริยธรรมจากปัญญายึดโยงอยู่กับสัจธรรมตามกฎธรรมชาติ
References
กีรติ บุญเจือ. (2528). จริยศาสตร์สำหรับผู้เริ่มเรียน. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
จวงจื่อ. (2545). วิถีแห่งเต๋าของจวงจื่อ. (พิมพ์ครั้งที่ 2). (ปกรณ์ ลิมปนุสรณ์, แปลและเรียบเรียง). กรุงเทพฯ: ส่องสยาม.
ชัชชัย คุ้มทวีพร. (2540). จริยศาสตร์. กรุงเทพฯ: เคล็ดไทย
ชัชชัย คุ้มทวีพร. (2547). จริยศาสตร์ว่าด้วยคุณธรรม: ข้อจำกัดในการเป็นทฤษฎีจริยศาสตร์ที่สมบูรณ์. วารสารสังคมศาสตร์ ปีที่ 35 ฉบับที่ 1 (มกราคม - มิถุนายน).
เดือน คำดี. (2545). ศาสนศาสตร์. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ทวีวัฒน์ ปุณฑริกวิวัฒน์. (2545). ศาสนาและปรัชญาในจีน ทิเบต และญี่ปุ่น. กรุงเทพฯ: สุขภาพใจ
ทวีวัฒน์ ปุณฑริกวิวัฒน์. (2530). ปรัชญาเมธีพุทธทาสภิกขุ. กรุงเทพฯ: ปารมิตา.
ทองหล่อ วงษ์ธรรมา. (2538). ปรัชญาอินเดีย. กรุงเทพฯ: โอ.เอส.พริ้นติ้งเฮาส์.
ทองหล่อ วงษ์ธรรมา. (2538). ปรัชญาจีน. กรุงเทพ: โอ.เอส.พริ้นติ้งเฮาส์.
เนื่องน้อย บุณยเนตร. (2539). จริยศาสตร์ตะวันตก : ค้านท์ มิลล์ ฮอบส์ รอลส์ ชาร์ทร์. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ประเวส วะสี, (บรรณาธิการ). (2547). ธรรมชาติของสรรพสิ่ง: การเข้าถึงความจริงทั้งหมด. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสดศรี-สฤดิ์วงศ์.
ประเวส วะสี. (2550). ความเป็นมนุษย์กับการเข้าถึงสิ่งสูงสุด: ความจริง ความงาม ความดี. กรุงเทพฯ: กรีนปัญญาณ.
พจนา จันทรสันติ. (2544). วิถีแห่งเต๋า. (พิมพ์ครั้งที่ 15). กรุงเทพฯ: เคล็ดไทย.
พระธรรมโกศาจารย์ (ประยูร ธมฺมมจิตฺโต). (2550). ปรัชญากรีก:บ่อเกิดภูมิปัญญาตะวันตก. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: ศยาม.
พระราชวรมุนี (ประยุทธฺ ปยุตฺโต). (2529). พุทธธรรมซ ฉบับปรับปรุงและขยายความ. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2545). ธรรมนูญชีวิต: พุทธธรรมเพื่อชีวิตที่ดีงาม. กรุงเทพฯ: กองทุนรักษ์ธรรม.
พุทธทาสภิกขุ. (ม.ป.ป.). ปฏิจจสมุปบาท: หลักปฏิบัติอริยสัจจ์ที่สมบูรณ์แบบ. กรุงเทพฯ: ธรรมสภา.
ยุค ศรีอารยะ, นามแฝง. (2551). เต๋าแห่งสังคมศาสตร์: รื้อรากวัฒนธรรมตะวันตกด้วยทฤษฎีระบบโลกและเต๋าแห่งฟิกสิกส์. กรุงเทพฯ: เจี้ยน เทียน เจิน.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2539). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2525. (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: อักษรเจริญทัศน์.
วศิน อินทสระ. (2549). พุทธจริยศาสตร์. กรุงเทพฯ: ธรรมดา.
วิทย์ วิศทเวทย์. (2519). จริยศาสตร์เบื้องต้น:มนุษย์กับปัญหาจริยธรรม. กรุงเทพฯ: อักษรเจริญทัศน์.
วิทย์ วิศทเวทย์. (2549). ชีวิตที่ดี. วารสารสมาคมปรัชญาและศาสนาแห่งประเทศไทย 1 : 2 ? 21.
สุนทร ณ รังสี. (2521). ปรัชญาอินเดีย : ประวัติและลัทธิ. กรุงเทพฯ: พิพิธวิทยา.
สุนทร ณ รังสี. (2550). พุทธปรัชญาจากพระไตรปิฎก. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรมหาวิทยาลัย.
สุรพศ ทวีศักดิ์. (2544). การศึกษาเชิงประยุกต์แนวคิดเรื่องปัญญาภาคปฏิบัติของอริสโตเติล. วิทยานิพนธ์ ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สุรพศ ทวีศักดิ์. (บรรณาธิการ). (2547). ความเรียงใหม่รื้อสร้างปรัชญาตะวันออก. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อาร์ซี เจ. บาห์ม. (ม.ม.ป.). คำสอนหลักของขงจื้อ. (พิมพ์ครั้งที่ 2 ). (ครองแผน ไชยธนะสาร, บรรณาธิการแปล). กรุงเทพฯ: เดลฟิ.
Comman, Jame W, Lehrer, Keith and Pappas, George S. (1982). Philosophical Problems And Argument: An Introduction. New York: Macmillan Pubishing Co., Inc.
Makie, J.L. (1983). Ethics: Inventing Right and Wrong. Singapore: Penguin Books.
Moore, C.A. (1944). Philosophy: East and West. Princeton: Princeton University Press.
Pojman, Louis. (1995). Ethics: Discovering Right and Wrong. Belmont. California: Wadsworth.
Rachels, Jame. (1993). The Element of Moral Philosophy. 2ndEd. New York: McGraw-Hill,Inc.
