The Influence of Customer Behavior, Value Proposition, and Digital Marketing Affecting Online Trust of Small and Medium Enterprises’ Entrepreneurs in Thailand: A Case Study of Herb Business
Keywords:
Digital Marketing, Customer Behavior, Trust, Product ValueAbstract
In today’s modern era, the digital marketing has used the internet to create the demands on products that have been changed according to the digital media world or so-called the digital marketing. With trend of its higher increase of growth, small and medium enterprises’ entrepreneurs (SMEs’ entrepreneurs) in Thai herbal cosmetic industry are then required to be update in accommodating to such a rapid change by expanding their distribution channels to be in line with any changes of their customer behavior and also respond to the captioned digital marketing model. Consequently, it is necessary to explore and study the factors influencing and affecting the on-line shopping trust of customer decision making for herbal product on-line shopping. The objective of this research is to study the customer behavior’s influence, value proposition, and digital marketing affecting the on-line shopping trust of SMEs in Thailand: 1) to study the on-line shopping trust level of customers decision making for herbal product on-line shopping, 2) to study the customer behavior’s influence, value proposition, and digital marketing affecting the on-line shopping trust of customers decision making for herbal product on-line shopping.
References
โชคชัย รุ่งวิวัฒน์ศิลป์ . (2551). ศึกษาการเปรียบเทียบคุณค่าตราสินค้าที่มีอิทธิพลต่อความพึงพอใจของ ลูกค้าที่ใช้บริการ ของธนาคารไทยพาณิชย์และ ธนาคารกสิกรไทย ในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พรพรรณ ตาลประเสริฐ. (2559). อิทธิพลของการตลาดแบบดิจิทัลส่งผลต่อการตัดสินใจซื้อของผู้บริโภค กลุ่มธุรกิจการพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ในเขตจังหวัดกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจ มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยกรุงเทพ. พระครูวิสิฐ
พัฒนาภรณ์ (บัวศรี). (2557). ปัจจัยในการเลือกศึกษาต่อที่มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราช วิทยาลัย วิทยาเขตอุบลราชธานี. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย พิชญทรรศน์, 9(1), 43-50.
ศิริเพ็ญ มโนศิลปกร. (2551). ปัจจัยที่มีผลต่อการซื้อสินค้าและบริการผ่านช่องทางอิเล็กทรอนิกส์ของ ผู้บริโภคในจังหวัดขอนแก่น. การศึกษาอิสระ บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สุภมาส อังศุโชติ และคณะ. (2552). สถิติวิเคราะห์สําหรับการวิจัยทางสังคมศาสตร์ และพฤติกรรม ศาสตร์: เทคนิคการใช้โปรแกรม LISREL. กรุงเทพฯ: เจริญดีมั่งคงการพิมพ์.
เสรี วงษ์มณฑา. (2547). ครบเครื่องเรื่องการสื่อสารการตลาด Integrated Marketing Communication. กรุงเทพฯ: บริษัท ธรรมสาร จํากัด.
อธิ ธรรมาชีวะ. (2555). อิทธิพลของการทําการตลาดผ่านมือถือด้วยสื่อสังคมออนไลน์ต่อพฤติกรรม ผู ้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อภิรติ มณีเพ็ชรเจริญ. (2556). พฤติกรรมการบริโภครองเท้าแฟชั่นสตรีชาวไทยและมุมมองของ ผู้ประกอบการร้านรองเท้าแฟชั่นสตรีแบรนด์ไทย. การค้นคว้าอิสระ ปริญญามหาบัญฑิต สาขา การบริหารการตลาด คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อรุณ ศรีศิริวงชัย. (2556). บทบาทของสื่อดิจิทัลในกลยุทธ์การสื่อสารการตลาดของตราสินค้าหรูหราใน ประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Aaker, D.A. (1996). Measuring Brand Equity Across Products and Markets. California Management Review, 38(3), 102-120.
Anselmsson, J., Johansson, U., and Persson, N. (2007). Understanding Price Premium for Grocery Products: A Conceptual Model of Customer-based Brand Equity. Journal of Product and Brand Management, 16(6), 401-414.
Arslan, F.M. and Altuna, O.K. (2010).The Effect of Brand Extensions on Product Brand Image. Journal of Product and Brand Management, 19(3), 170-180.
Auken, B. (2002). The Brand Management. London: Kogan Page.
Campbell, M.C. (2002). Building Brand Equity. International Journal of Medical Marketing, 2(3), 208-218.
Gonzalez, A.M. and Bello, L. (2000). The Construct Lifestyle in Market Segmentation, the Behaviour of Tourist Consumers. European Journal of Marketing, 36(1/2), 51-85.
Hsiang-Ming, L., Chi, L.C, and Chen, W.C. (2011). Brand Image Strategy Affects Brand Equity after M&A. European Journal of Marketing, 45(7/8), 1091-1111.
Kerin, R. and Peterson, R. (1998). Strategic Marketing Problems (8th ed.). Upper Saddle River: Prentice-Hall.
Kitchen, P.J., Schultz, D., Kim, I., Han, D. and Li, I. (2004). Will Agencies Ever Get (or Understand) IMC? European Journal of Marketing, 38(11/12), 1417-1436.
Kotler, P. and Armstrong, G. (2012). Principles of Marketing (14th ed.). New Jersey: PrenticeHall.
Kotler, P., Kartajaya, H., and Setiawan, I. (2010). Marketing 3.0: From Products to Customers to the Human Spirit. New Jersey: John Wiley & Sons, Inc.
Kotler, P. and Keller, K. (2009). Marketing Management. New Jersey: Prentice Hall.
Kunal, S. and Boonghee, Y. (2010). Interactions Between Price and Price Deal. Journal of Product & Brand Management,19(2),143-152.
Mitki, Y. and Herstein, R. (2011). From Crisis to Success: Three Case Studies in Organizational Learning.Learning Organization, 18(6),454-467.
Narumon, K. and Gerard, T. (2010). Service Brand Equity and Employee Brand Commitment. Journal of Services Marketing,24(5),378-388.
Stokes, R. (2011). eMarketing: The Essential Guide to Digital Marketing (4th ed.). Philadelphia: Quirk
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2020 Ladaporn Pithuk
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ผู้เขียนบทความ และผู้นำส่งบทความ จะต้องเป็นผู้รับผิดชอบในเรื่องลิขสิทธิ์ตามที่กฎหมายบัญญัติไว้ทุกประการ ไม่ว่าจะเป็นในเรื่องของ สิทธิ์แห่งความเป็นเจ้าของบทความ สิทธิ์แห่งการได้มาซึ่งบทความ สิทธิ์ของการได้มาซึ่งข้อมูลที่ปรากฏอยู่ในบทความ สิทธิ์ของการใช้เครื่องมือเพื่อการประมวลผล หรือสิทธิ์อื่นใดอันเกี่ยวข้องกับบทความ วารสาร “วารสารบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยสยาม เป็นผู้ซึ่งได้รับอนุญาตให้นำบทความออกเผยแพร่โดยสุจริตเท่านั้น สิทธิ์ทั้งปวงอันเกี่ยวข้องกับบทความยังเป็นของเจ้าของสิทธิ์อยู่ สิทธิ์นั้นไม่ได้ถูกถ่ายโอนมาเป็นของวารสารฯ แต่อย่างใด
ข้อความที่ปรากฏอยู่ในบทความนั้น ถือเป็นทัศนะอิสระของผู้เขียน โดยผู้เขียนแต่ละท่านให้การรับรองว่าบทความของตนมิได้ละเมิดลิขสิทธิ์อันเป็นของผู้อื่น วารสารฯ และ ผู้ทรงคุณวุฒิกลั่นกรองบทความ เป็นแต่เพียงผู้ให้ความเห็นเรื่องคุณภาพของเนื้อหา และความเหมาะสมของรูปแบบการนำเสนอเท่านั้น วารสารบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยสยาม และ ผู้ทรงคุณวุฒิกลั่นกรองบทความ ไม่มีส่วนรับผิดชอบต่อข้อความใดๆ อันเกิดจากทัศนะ และสิทธิ์ในการตีพิมพ์และเผยแพร่ของผู้เขียน
