การพัฒนาประสิทธิภาพการทำงานเชิงพุทธ
คำสำคัญ:
การพัฒนาประสิทธิภาพการทำงาน, เชิงพุทธบทคัดย่อ
การพัฒนาประสิทธิภาพการทำงานเชิงพุทธ เป็นการทำภาวะความสำเร็จของการทำงานให้ดีขึ้น ตามแนวพระพุทธศาสนา ประกอบด้วย 2 ด้าน คือ ด้านที่ 1 การพัฒนาประสิทธิภาพการทำงานของ องค์การที่มุ่งพัฒนาให้เกิดประสิทธิภาพโดยรวมของหน่วยงาน ซึ่งตามแนวทางพระพุทธศาสนา ที่มีตั้งแต่ การวางแผน การจัดองค์กร การบริหารงานบุคคล การอำนวยการ และการควบคุม ซึ่งสอดคล้องกับการบริหารของ Koontz (1972) ที่ประกอบด้วย POSDC ส่วนด้านที่ 2 การพัฒนาประสิทธิภาพการทำงานของบุคลากร ที่มุ่งเน้นพัฒนาในส่วนบุคคลโดยเฉพาะนั้น มีการนำหลักธรรมทางพระพุทธศาสนามาปฏิบัติ มากมาย ได้แก่ อิทธิบาท 4 เป็นหลักธรรมในการทำงานให้สำเร็จสังคหวัตถุ 4 เป็นหลักธรรมในการครองใจ คน พรหมวิหาร 4 เป็นหลักธรรมในการปกครองคน ฆราวาสธรรม 4 เป็นหลักธรรมสำหรับการครองเรือน และอปริหานิยธรรม เป็นธรรมไม่เป็นที่ตั้งแห่งความเสื่อม 7 ประการ ดังนั้น การพัฒนาการทำงานเพื่อให้มี ประสิทธิภาพยิ่งขึ้น ต้องอาศัย “ความเก่ง” ที่ได้มาจากการมีความรู้ ความชำนาญการมีประสบการณ์ในเรื่องนั้นๆ และ “ความดี” ที่ได้มาจากการมีคุณธรรมที่ได้มาจากการน้อมนำหลักธรรมของพระพุทธศาสนา ไปประยุกต์ใช้ เพื่อให้การทำงานมีการพัฒนาให้มีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น ถ้าหากมีคนเก่งและดี มีหน่วยงาน หรือองค์กรที่ดีแล้ว การประสบความสำเร็จจะเกิดขึ้นแก่คนๆนั้น หรือองค์กรนั้นๆ อย่างแน่นอน
References
กุลธน ธนาพงศธร. (2526). การบริหารงานบุคคล. นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ติน ปรัชญพฤทธิ์. (2544). การพัฒนาการบริหารและการบริหารการพัฒนา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.
พระธรรมโกศาจารย์ (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). (2549). พุทธวิธีบริหาร (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2547). การเพิ่มประสิทธิภาพในการทำงาน. กรุงเทพฯ: บริษัท สยาม สวิส ว็อตช์ (อินเตอร์เนชั่นแนล) จำกัด.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2547). การพัฒนาตน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎก ฉบับมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหามกุฏราชวิทยาลัย. (2544). นวโกวาท (พิมพ์ครั้งที่ 79). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.
วรรณดี หนูหลง. (2539). การพัฒนาตนเองด้วยทางสายกลาง. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาปรัชญา, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์ และคณะ. (2542). องค์การและการจัดการ. กรุงเทพฯ: ธีระฟิล์มและไซเท็กซ์.
อุทัย เลาหวิเชียร. (2528). การบริหารการพัฒนา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์สามเจริญพานิช.
Koontz, H. (1972). Principles of Management: An Analysis of Managerial Functions. New York: McGraw-Hill.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2014 พระมหาธฤติ รุ่งชัยวิทูร
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ผู้เขียนบทความ และผู้นำส่งบทความ จะต้องเป็นผู้รับผิดชอบในเรื่องลิขสิทธิ์ตามที่กฎหมายบัญญัติไว้ทุกประการ ไม่ว่าจะเป็นในเรื่องของ สิทธิ์แห่งความเป็นเจ้าของบทความ สิทธิ์แห่งการได้มาซึ่งบทความ สิทธิ์ของการได้มาซึ่งข้อมูลที่ปรากฏอยู่ในบทความ สิทธิ์ของการใช้เครื่องมือเพื่อการประมวลผล หรือสิทธิ์อื่นใดอันเกี่ยวข้องกับบทความ วารสาร “สยามวิชาการ” เป็นผู้ซึ่งได้รับอนุญาตให้นำบทความออกเผยแพร่โดยสุจริตเท่านั้น สิทธิ์ทั้งปวงอันเกี่ยวข้องกับบทความยังเป็นของเจ้าของสิทธิ์อยู่ สิทธิ์นั้นไม่ได้ถูกถ่ายโอนมาเป็นของวารสารฯ แต่อย่างใด
ข้อความที่ปรากฏอยู่ในบทความนั้น ถือเป็นทัศนะอิสระของผู้เขียน โดยผู้เขียนแต่ละท่านให้การรับรองว่าบทความของตนมิได้ละเมิดลิขสิทธิ์อันเป็นของผู้อื่น วารสารฯ และ ผู้ทรงคุณวุฒิกลั่นกรองบทความ เป็นแต่เพียงผู้ให้ความเห็นเรื่องคุณภาพของเนื้อหา และความเหมาะสมของรูปแบบการนำเสนอเท่านั้น วารสารบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยสยาม และ ผู้ทรงคุณวุฒิกลั่นกรองบทความ ไม่มีส่วนรับผิดชอบต่อข้อความใดๆ อันเกิดจากทัศนะ และสิทธิ์ในการตีพิมพ์และเผยแพร่ของผู้เขียน