The Buddhism-Based Development of Working Efficiency
Keywords:
The Development of Working Efficiency, Buddhism-basedAbstract
The Buddhism-Based Development of Working Efficiency is to make a better condition of working achievement according to Buddhist doctrines. It contains two aspects : 1) to develop the performance of the organization which aims at improving the overall performance of the agency, according to Buddhism, ranging from planning, organizing, staffing, directing, and controlling, in line with the administration of Koontz (1972) consisting POSDC, 2) Develop the performance of personnel that focuses on personal development in particular bringing the principles of Buddhism into practice: Iddhipada 4 are a principle for the success of working, Sangahavatthu 4 are the principle to occupy people’s heart, Brahmavihara 4 are the principle to govern the people, Gharavasadhamma 4 are the principle for the householder, and Aparihaniyadhamma are 7 things leading never to decline but only to prosperity; conditions of welfare; so the development of work to be more effective is to rely on “capability” that is derived from the expertise and experience in the matter, and “goodness” that can be derived from the virtue which is in turn derived from applying the moral principles of Buddhism in working in order to develop more efficiency. If there are capable and good men as well as good organizations, success will certainly occur to the persons or organization.
References
กุลธน ธนาพงศธร. (2526). การบริหารงานบุคคล. นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ติน ปรัชญพฤทธิ์. (2544). การพัฒนาการบริหารและการบริหารการพัฒนา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.
พระธรรมโกศาจารย์ (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). (2549). พุทธวิธีบริหาร (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2547). การเพิ่มประสิทธิภาพในการทำงาน. กรุงเทพฯ: บริษัท สยาม สวิส ว็อตช์ (อินเตอร์เนชั่นแนล) จำกัด.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2547). การพัฒนาตน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎก ฉบับมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหามกุฏราชวิทยาลัย. (2544). นวโกวาท (พิมพ์ครั้งที่ 79). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.
วรรณดี หนูหลง. (2539). การพัฒนาตนเองด้วยทางสายกลาง. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาปรัชญา, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์ และคณะ. (2542). องค์การและการจัดการ. กรุงเทพฯ: ธีระฟิล์มและไซเท็กซ์.
อุทัย เลาหวิเชียร. (2528). การบริหารการพัฒนา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์สามเจริญพานิช.
Koontz, H. (1972). Principles of Management: An Analysis of Managerial Functions. New York: McGraw-Hill.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2014 พระมหาธฤติ รุ่งชัยวิทูร
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ผู้เขียนบทความ และผู้นำส่งบทความ จะต้องเป็นผู้รับผิดชอบในเรื่องลิขสิทธิ์ตามที่กฎหมายบัญญัติไว้ทุกประการ ไม่ว่าจะเป็นในเรื่องของ สิทธิ์แห่งความเป็นเจ้าของบทความ สิทธิ์แห่งการได้มาซึ่งบทความ สิทธิ์ของการได้มาซึ่งข้อมูลที่ปรากฏอยู่ในบทความ สิทธิ์ของการใช้เครื่องมือเพื่อการประมวลผล หรือสิทธิ์อื่นใดอันเกี่ยวข้องกับบทความ วารสาร “วารสารบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยสยาม เป็นผู้ซึ่งได้รับอนุญาตให้นำบทความออกเผยแพร่โดยสุจริตเท่านั้น สิทธิ์ทั้งปวงอันเกี่ยวข้องกับบทความยังเป็นของเจ้าของสิทธิ์อยู่ สิทธิ์นั้นไม่ได้ถูกถ่ายโอนมาเป็นของวารสารฯ แต่อย่างใด
ข้อความที่ปรากฏอยู่ในบทความนั้น ถือเป็นทัศนะอิสระของผู้เขียน โดยผู้เขียนแต่ละท่านให้การรับรองว่าบทความของตนมิได้ละเมิดลิขสิทธิ์อันเป็นของผู้อื่น วารสารฯ และ ผู้ทรงคุณวุฒิกลั่นกรองบทความ เป็นแต่เพียงผู้ให้ความเห็นเรื่องคุณภาพของเนื้อหา และความเหมาะสมของรูปแบบการนำเสนอเท่านั้น วารสารบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยสยาม และ ผู้ทรงคุณวุฒิกลั่นกรองบทความ ไม่มีส่วนรับผิดชอบต่อข้อความใดๆ อันเกิดจากทัศนะ และสิทธิ์ในการตีพิมพ์และเผยแพร่ของผู้เขียน
