การพัฒนาตลาดท่องเที่ยวเกษตรอินทรีย์เชิงรุก เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเกษตรจังหวัดนครปฐม

ผู้แต่ง

  • เบญจวรรณ บวรกุลภา
  • วรรณรัตน์ วัฒนานิมิตกูล
  • พระมหาประกาศิต ฐิติปสิทธิกร
  • พระปลัดประพจน์ อยู่สําราญ

คำสำคัญ:

การตลาดท่องเที่ยวเกษตรเชิงรุก, ส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงเกษตร, ตลาดท่องเที่ยวเกษตรอินทรีย์

บทคัดย่อ

 การท่องเที่ยวเชิงเกษตรได้รับความนิยมมากขึ้น ในช่วงเวลาที่ผ่านมา โดยเฉพาะการจัดการเกษตรอินทรีย์ตามแนวสมาร์ทฟาร์มมิ่ง ของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนเกษตร จังหวัดนครปฐม  ที่มีจุดเด่นด้านการทำเกษตรอินทรีย์และสามารถจัดการเป็นแหล่งท่องเที่ยว โดยมีศักยภาพที่จะพัฒนาตลาดท่องเที่ยวในพื้นที่ การวิจัยนี้มีวัตถุเพื่อการพัฒนาตลาดท่องเที่ยวเกษตรอินทรีย์เชิงรุกในการส่งเสริมการท่องเที่ยวของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนเกษตร จังหวัดนครปฐม โดยมีวิธีการศึกษาเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ การสำรวจ  นักท่องเที่ยวในกรุงเทพมหานครและปริมณฑล จำนวน 400 คน และประเมิน สำรวจความพึงพอใจนักท่องเที่ยวที่มาท่องเที่ยววิสาหกิจชุมชนเกษตร นครปฐม จำนวน 78 คน ใช้สถิติวิจัยคือ ความถี่ (Frequency) ร้อยละ (Percentage) ค่าเฉลี่ย (mean) และ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (Standard deviation) สัมภาษณ์ผู้นำและสมาชิกกลุ่มวิสาหกิจชุมชนเกษตรจังหวัดนครปฐม จำนวน 7 คน และ ผู้นำชุมชนท่องเที่ยวเชิงเกษตรต้นเพื่อสัมภาษณ์ ผู้นำกลุ่ม ในแหล่งท่องเที่ยวที่ได้รับรางวัลระดับชาติแหลมสัก จังหวัดกระบี่ จำนวน 1 คน

           ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มวิสาหกิจชุมชนต้องการพัฒนาตลาดเชิงรุกสำหรับกลุ่มนักท่องเที่ยวในรูปแบบทัวร์ 2 วัน 1 คืน และนักท่องเที่ยวทั่วไป และกลุ่มเที่ยวชมเพื่อเรียนรู้งาน  สามารถดำเนินการได้ในการจัดโปรแกรมทัวร์ โดยฟรีอาหารและกิจกรรม การจัดชมงานครึ่งวัน และสำหรับนักท่องเที่ยวทั่วไป ควรทำการส่งเสริมการตลาดด้านที่พัก ปัจจัยที่มีผลต่อการพัฒนาตลาดท่องเที่ยวตามปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดทั้ง 7 ด้าน มีระดับความคิดเห็นในระดับมากทุกรายการ โดยให้ความสำคัญมากที่สุดคือ  ด้านผลิตภัณฑ์และบริการโดยเฉพาะกิจกรรมชมสวนเกษตรอัจฉริยะในพื้นที่ และผลิตภัณฑ์เกษตรเพิ่มมูลค่าได้แก่ ว่านพระอาทิตย์ เป็นจุดดึงดูดที่สร้างความแตกต่างจากแหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตรอื่น การประเมินความพึงพอใจนักท่องเที่ยว พบว่า ทุกรายการมีความพึงพอใจมากที่สุดโดยพอใจมากที่สุด คือ พึงพอใจด้านนวัตกรรมการใช้เทคโนโลยีเกษตร การศึกษาชุมชนท่องเที่ยวต้นแบบ พบว่า เกิดจากการบูรณาการในทุกภาคส่วนที่เกี่ยวข้อง เพื่อให้ได้รับประโยชน์ร่วมกันในการเป็นพลังขับเคลื่อน อาศัยความร่วมมือชุมชนภายในและการเชื่อมโยงองค์กรภายนอกในหลากหลายมิติ โดยต้องทำให้เกิดรายได้จริงแก่ชุมชน และการแบ่งปันสู่ชุมชนอย่างแท้จริง

References

กรมส่งเสริมการเกษตร. (2563). กรมส่งเสริมการเกษตรชูงานท่องเที่ยววิถีเกษตรสนองนโยบายรัฐสร้างงานสร้างรายได้ให้เกษตรกร. สืบค้นเมื่อ 20 พฤศจิกายน 2563 จาก https://www.ryt9.com/s/prg/3072171

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2562). สถิตินักท่องเที่ยวภายในประเทศ Q1-Q4 ปี 2562 (ภาคกลาง). สืบค้นเมื่อ 20 พฤศจิกายน 2563 จาก https://www.mots.go.th/News-link.php?nid=13036

ชัยสิทธิ์ ดำรงวงศ์เจริญ. (2550).การจัดการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมเชิงอนุรักษ์โดยการมีส่วนร่วม ของชุมชน กรณีศึกษาภูผายนต์อำเภอภูพาน จังหวัดสกลนคร. วิทยานิพนธ์ศิลปะศาสตร์ มหาบัณฑิต สาขาวิชาวัฒนธรรมศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

ทักษิณ รักจริง และคณะ. (2564). โมเดลการส่งเสริมและพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงเกษตร ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธปีที่ 6 ฉบับที่ 5(พฤษภาคม2564), หน้า 408-424.

ธนมนต์ ธนรัตนพิมลกุล. (2562). การพัฒนาชุมชนเกษตรจังหวัดเชียงใหม่สู่การท่องเที่ยวระดับอาเซียน. รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์, มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.

นภดล แสงแข และคณะ. (2563). รูปแบบการบริหารจัดการท่องเที่ยวเชิงเกษตรจังหวัดจันทบุรี. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี ปีที่ 9 ฉบับที่ 1 มกราคม-มิถุนายน 2563 หน้า 122-136.

นุชนารถ ไชยโรจน์ . 2541. การจัดการท่องเที่ยวแนวใหม่. จุลสารการท่องเที่ยว 17(2): 12-18

พัชรินทร์ ธรรมสาร และคณะ. (2562). รูปแบบการพัฒนาการจัดการท่องเที่ยวเชิงเกษตรของจังหวัดอุบลราชธานี. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร ปีที่ 7 ฉบับที่ 5 (กันยายน-ตุลาคม 2562) หน้า 1391-1406.

มณีรัตน์ ธีรพันธุ์เสถียร. (2562). ศักยภาพของชุมชนในการจัดการท่องเที่ยวเชิงเกษตร : กรณีศึกษาวิสาหกิจชุมชนเกษตรเพื่อสุขภาพบ้านปัถวี อำเภอมะขาม จังหวัดจันทบุรี. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาบริหารธุรกิจ. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.

ยุทธศักดิ์ สุภสร. (2561). ผู้ว่าการ ททท. ใส่เกียร์ขับเคลื่อน Local Economy. สืบค้นเมื่อ 10 ตุลาคม 2563 จาก http://www.nakhonpathom.go.th/news_develop_plan

รัฐนันท์ พงศ์วิริทธิ์ธร. (2558). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงเกษตรเพื่อความยั่งยืน : โครงการหลวงปางดะ. วารสารเทคโนโลยีสุรนารี, 9(1), 19-35.

ละเอียด ศิลาน้อย และสุภาวดี สุทธิรักษ์. (2558). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจของนักท่องเที่ยวในการเดินทางท่องเที่ยวแหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตร : กรณีศึกษาสวนสละอาทิตย์ อำเภอบ้านนาสาร จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วารสารการบริการและการท่องเที่ยวไทย, 10(2), 47-59 47-59.

ศิรินันทน์ พงษ์นิรันดร และคณะ. (2559). แนวทางในการพัฒนาศักยภาพการจัดการท่องเที่ยว อำเภอวังน้ำเขียว จังหวัดนครราชสีมา. วารสารวิทยาลัยบัณฑิตศึกษาการจัดการ มข. 9(1) (มกราคม-มิถุนายน), 234-259.

สำนักงานจังหวัดนครปฐม. (2563). ข้อมูลผลิตภัณฑ์มวลรวมจังหวัด (Gross Provincial Product: GPP) แผนพัฒนาจังหวัดนครปฐม 4 ปี (พ.ศ. 2561-2564). สืบค้นเมื่อ 11 พฤศจิกายน 2563 จาก http://www.nakhonpathom.go.th/news_develop_plan

สำนักงานกลางทะเบียนราษฎร์. (2562). ประชากรกรุงเทพมหานครและปริมณฑล, สืบค้นเมื่อ 8 ตุลาคม 2563 จาก http://203.114.121.13:8085/ebook/index.jsp?booktype=2

อนัญญา ปาอนันต์. ( 2560). การส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงเกษตร จังหวัดระยอง. ศิลปศาสตรมหาบัณพิต สาขาการจัดการการท่องเที่ยว. คณะการท่องเที่ยวและการโรงแรม มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต.

อภิรมย์ พรหมจรรยา, คมสันต์ รัชตพันธ์, และประภัสรา กิจไพบูลย์ทวี. (2546). การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงเกษตร กรณีศึกษาชุมชนเกาะมะพร้าว จังหวัดภูเก็ต

Carlson, Jamie. & Rosenberger, Philip J. (2016). A hierarchical model of perceived value of group-oriented travel experiences to major events and its influences of satisfaction and future group-travel intentions, Journal of Travel & Tourism Marketing, 33(9), 1251-1267.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2023-03-21

How to Cite

บวรกุลภา เ., วัฒนานิมิตกูล ว., ฐิติปสิทธิกร พ., & อยู่สําราญ พ. (2023). การพัฒนาตลาดท่องเที่ยวเกษตรอินทรีย์เชิงรุก เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเกษตรจังหวัดนครปฐม. วารสารบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยสยาม, 24(42), 35–56. สืบค้น จาก https://so07.tci-thaijo.org/index.php/sujba/article/view/1217