การพัฒนาช่องทางการตลาดข้าวท้องถิ่นเพื่อยกระดับเศรษฐกิจฐานรากของเกษตรกร นาแปลงใหญ่ กรณีศึกษาตำบลช้างทอง จังหวัดนครราชสีมา
คำสำคัญ:
การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม, การพัฒนาช่องทางการตลาดข้าว, ตลาดข้าวท้องถิ่น, เศรษฐกิจฐานราก, นาแปลงใหญ่บทคัดย่อ
การวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อวิเคราะห์ปัญหา แนวทางการจัดการวิถีการตลาดข้าวท้องถิ่น 2) พัฒนาช่องทางการตลาดข้าวท้องถิ่น การวิจัยเชิงคุณภาพด้วยวิธีปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม ผู้ให้ข้อมูลหลัก คือ สมาชิกวิสาหกิจชุมชนนาแปลงใหญ่ ผู้ประกอบการที่รับซื้อข้าวในท้องถิ่น และภาคีเครือข่าย เก็บรวบรวมข้อมูลโดยการสำรวจภาคสนาม ศึกษาเอกสาร สัมภาษณ์ การจัดประชุมกลุ่มย่อย เวทีวิเคราะห์ปัญหาศักยภาพ และกิจกรรมหนุนเสริมทางการตลาด ผลการศึกษา พบว่า 1) ด้านการจำหน่ายข้าว มีช่องทางการตลาด จำนวน 3 ช่องทาง คือ ช่องทางตลาดเมล็ดพันธุ์ ช่องทางตลาดข้าวเปลือก และช่องทางการตลาดข้าวสาร มีผู้เกี่ยวข้อง ประกอบด้วย เกษตรกร ผู้รวบรวมในท้องถิ่น โรงสี ศูนย์เมล็ดพันธุ์ข้าว และผู้บริโภค 2) การพัฒนาช่องทางตลาดข้าวท้องถิ่น เกษตรกรเลือกพัฒนาช่องทางข้าวสารเพราะสร้างมูลค่าเพิ่มให้กับผลิตภัณฑ์ข้าวมากที่สุด และสอดคล้องกับศักยภาพและบริบทของกลุ่ม กระบวนการพัฒนาช่องทางตลาด ทำให้เกิดการเรียนรู้ และแก้ปัญหาร่วมกันที่มีการบูรณาการทำให้ได้เครื่องมือ กลไก และกระบวนการที่สามารถสร้างเครือข่ายเชื่อมโยงตลาดข้าวท้องถิ่นอย่างเป็นรูปธรรม 3 รูปแบบการขาย และ 6 ช่องทางตลาดทั้งแบบขายปลีกแบบฝากขาย ขายปลีกให้ผู้บริโภคโดยตรง และขายส่งให้โรงแรม สามารถกระจายสินค้าข้าวจากเกษตรกรไปสู่ผู้ประกอบการและผู้บริโภคในตลาดท้องถิ่นนำไปสู่การเพิ่มขึ้นของรายได้เกษตรกร
เอกสารอ้างอิง
กรมปศุสัตว์. (2561). การวิเคราะห์ TOWS Matrix คู่มือการปฏิบัติงาน (Work Manual). ส่วนยุทธศาสตร์และสารสนเทศการปศุสัตว์ สำนักงานปศุสัตว์เขต 5 กรมปศุสัตว์.
กรมส่งเสริมการเกษตร. (2556). คู่มือปฏิบัติงานเจ้าหน้าที่ส่งเสริมการเกษตร การวิเคราะห์สถานการณ์ ด้านการเกษตร. ผู้แต่ง.
จันทร์จ้าว โพธิ์สุทธิ, ประดับ คงประมูล, สมทรง เพศพราหม, ทองใบ ฤกษ์สง่า, พยุง ศรีไพบูลย์, อ้อมใจ พึ่งสุข, บรรจง บัวเงิน, ชูชาติ ฤกษ์ประกอบ, ธเนศ สนธิ, สมพร ฤกษ์สง่า, มงคล คุ้มครอง, รัตนา ช่างต่อ, ลัดดา กิจสาสน, และ นาท สมานหมู. (2564). โครงการกระบวนการผลิตข้าวครบวงจรที่เหมาะสมกับเกษตรกรนาแปลงใหญ่ตำบลหัวเวียง อำเภอเสนา จังหวัด พระนครศรีอยุธยา. (รายงานการวิจัย). ฝ่ายวิจัยเพื่อท้องถิ่น สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).
จิรวุฒ มงคล. (2557). ความต้องการการส่งเสริมการเกษตรแปลงใหญ่ของเกษตรกรในจังหวัดสกลนคร. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิตที่ไม่มีการตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ประยงค์ เนตรยารัตน์. (2550). เศรษฐศาสตร์การเกษตรและสหกรณ์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ลินดา ราเต. (2562). แนวทางการพัฒนาช่องทางการขายตรงข้าวจากชาวนาสู่ผู้บริโภคจังหวัด ศรีสะเกษ (กรณีศึกษาทุ่งกุลาร้องไห้). วารสารงานวิจัยและพัฒนามหาวิทยาลัยราชภัฏศรีษะเกษ, 6(2), 74-90.
วิเชียร วิทยอุดม. (2555). หลักการตลาด. กรุงเทพฯ: วิทยอุดมสาสน์.
วีระศักดิ์ คงฤทธิ์ และ สุวัจนี เพชรรัตน์. (2556). พลวัตเศรษฐกิจข้าวในภาคใต้ ของประเทศไทย. (รายงานวิจัย). สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.) และสถาบันคลังสมองของชาติ.
วุฒินันท์ ไตรยางค์, สินีนุช ครุฑเมืองแสนเสริม, สุนันท์ สีสังข์, ลัดดาวรรณ กรรณนุช, และ สมจิต โยธะคง. (2558). การพัฒนารูปแบบการส่งเสริมการผลิตข้าวคุณภาพดีในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน. วารสารแก่นเกษตร, 43(2), 365–378.
ศิริ ภู่พงษ์วัฒนา. (2550). การจัดการช่องทางการตลาด. กรุงเทพฯ: แสงดาว.
สำนักงานเกษตรอำเภอเฉลิมพระเกียรติ. (2561). ข้อมูลเกษตรกรนาแปลงใหญ่ตำบลช้างทอง อำเภอเฉลิมพระเกียรติ จังหวัดนครราชสีมา. ผู้แต่ง.
สำนักงานปลัดกระทรวงเกษตรและสหกรณ์. (2567). คู่มือโครงการส่งเสริมการเกษตร ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2567. https://www.opsmoac.go.th/phetchabun-manual-files-461291791813
สำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร. (2561). การรายงานการประเมินผลโครงการระบบส่งเสริมการเกษตร แบบแปลงใหญ่ (ในช่วง 6 เดือนปีงบประมาณ พ.ศ. 2561). ผู้แต่ง.
สุธีระ ประเสริฐสรรพ์. (2556). กระบวนการงานวิจัยเพื่อการพัฒนาเชิงพื้นที่แนวทางการพัฒนางานวิจัย เพื่อพัฒนาสังคม. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).
อรวรรณ ศรีโสมพันธ์, ทัตพิชา เจริญรัตน์, และ น้ำฟ้า ทิพยเนตร. (2557). รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ โครงสร้างการผลิตและการตลาดข้าวหอมมะลิไทย. (รายงานการวิจัย). สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 มหาวิทยาลัยสยาม

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ผู้เขียนบทความ และผู้นำส่งบทความ จะต้องเป็นผู้รับผิดชอบในเรื่องลิขสิทธิ์ตามที่กฎหมายบัญญัติไว้ทุกประการ ไม่ว่าจะเป็นในเรื่องของ สิทธิ์แห่งความเป็นเจ้าของบทความ สิทธิ์แห่งการได้มาซึ่งบทความ สิทธิ์ของการได้มาซึ่งข้อมูลที่ปรากฏอยู่ในบทความ สิทธิ์ของการใช้เครื่องมือเพื่อการประมวลผล หรือสิทธิ์อื่นใดอันเกี่ยวข้องกับบทความ วารสาร “วารสารบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยสยาม เป็นผู้ซึ่งได้รับอนุญาตให้นำบทความออกเผยแพร่โดยสุจริตเท่านั้น สิทธิ์ทั้งปวงอันเกี่ยวข้องกับบทความยังเป็นของเจ้าของสิทธิ์อยู่ สิทธิ์นั้นไม่ได้ถูกถ่ายโอนมาเป็นของวารสารฯ แต่อย่างใด
ข้อความที่ปรากฏอยู่ในบทความนั้น ถือเป็นทัศนะอิสระของผู้เขียน โดยผู้เขียนแต่ละท่านให้การรับรองว่าบทความของตนมิได้ละเมิดลิขสิทธิ์อันเป็นของผู้อื่น วารสารฯ และ ผู้ทรงคุณวุฒิกลั่นกรองบทความ เป็นแต่เพียงผู้ให้ความเห็นเรื่องคุณภาพของเนื้อหา และความเหมาะสมของรูปแบบการนำเสนอเท่านั้น วารสารบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยสยาม และ ผู้ทรงคุณวุฒิกลั่นกรองบทความ ไม่มีส่วนรับผิดชอบต่อข้อความใดๆ อันเกิดจากทัศนะ และสิทธิ์ในการตีพิมพ์และเผยแพร่ของผู้เขียน