การเปลี่ยนแปลงด้านอรรถศาสตร์ของ “ฤๅ”

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการเปลี่ยนแปลงทางความหมายของคำว่า “ฤๅ” โดยประยุกต์กรอบแนวคิดของ Terry Crowley มาใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล แหล่งข้อมูลที่ใช้ในการศึกษามีจำนวน 6 เรื่อง ได้แก่ จารึกวัดเขาสุมนกูฎ จารึกกฎหมายลักษณะโจร จินดามณีเล่ม 1 ลิลิตพระลอ ราชาธิราช และจินดามณีเล่ม 2 ผลการศึกษาพบว่า ในสมัยสุโขทัยคำว่า “ฤๅ” มักใช้ในความหมายเชิงอุปลักษณ์มีความหมายว่า “เช่นนั้น” ในสมัยอยุธยาพบว่า การใช้คำว่า “ฤๅ” ความหมายเปลี่ยนแปลงไปจากสมัยสุโขทัยแบบความหมายแยกออก โดยพบว่ามีความหมายเป็นคำเชื่อมเพื่อแสดงเหตุผล ในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้นพบว่า คำว่า “ฤๅ” มีความหมายแยกออกมาเป็นคำสร้อยและมักใช้ในวรรณกรรมประเภทร้อยกรอง ในสมัยปัจจุบันพบว่า การใช้คำว่า “ฤๅ” มักใช้แทนคำว่า “หรือ” ในประโยคคำถาม ผลการศึกษาที่ได้จะเป็นประโยชน์ต่อผู้สนใจด้านภาษาศาสตร์เชิงประวัติต่อไปในอนาคต