การสื่อสารการตลาดเนื้อหาเชิงวัฒนธรรมของผลิตภัณฑ์โอทอปประเภทเครื่องแต่งกาย ในจังหวัดเชียงใหม่ ผ่านสื่อออนไลน์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาเรื่องการสื่อสารการตลาดเนื้อหาเชิงวัฒนธรรมของผลิตภัณฑ์โอทอปประเภทเครื่องแต่งกาย ในจังหวัดเชียงใหม่ โดยมีวัตถุประสงค์ดังนี้ 1. เพื่อวิเคราะห์เนื้อหาการสื่อสารการตลาดเชิงวัฒนธรรมผลิตภัณฑ์โอทอปประเภทผ้าเครื่องแต่งกายจังหวัดเชียงใหม่ 2. เพื่อวิเคราะห์รูปแบบการสื่อสารการตลาดเชิงวัฒนธรรมของผลิตภัณฑ์โอทอปประเภทเครื่องแต่งกาย ในจังหวัดเชียงใหม่ ใช้รูปแบบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ ด้วยการสัมภาษณ์ร่วมกับการวิเคราะห์เนื้อหากลุ่มผู้ให้ข้อมูลผู้ประกอบการผลิตภัณฑ์โอทอป ประเภทเครื่องแต่งกาย จำนวน 8 ราย
ผลการศึกษาพบว่า 1. เนื้อหาการสื่อสารการตลาดเชิงวัฒนธรรมผลิตภัณฑ์โอทอปประเภทผ้าเครื่องแต่งกายจังหวัดเชียงใหม่ ประกอบด้วย 4 ประเด็นดังนี้ 1) เนื้อหาเชิงวัฒนธรรมด้านคุณค่า 2) เนื้อหาเชิงการสร้างการจดจำ 3) เนื้อหาเชิงวัฒนธรรมด้านจุดเด่น และ 4) เนื้อหาเชิงวัฒนธรรมด้านการใช้ประสบการณ์ทางวัฒนธรรม หรือความเชื่อท้องถิ่น โดยนำเสนอเนื้อหาในเชิงวัฒนธรรมผ่านภาพลักษณ์ท้องถิ่น ภายใต้เนื้อหาประวัติศาสตร์และวัฒนธรรม ความเฉพาะของภูมิศาสตร์ที่พัฒนาเป็นสังคมท้องถิ่น และการนำเสนอผ่านคุณลักษณ์สำคัญของผลิตภัณฑ์ ภายใต้เนื้อหาโครงสร้างด้านการตัดเย็บเสื้อผ้า ด้านวัสดุที่พบได้ในท้องถิ่น และด้านเทคนิคการสร้างลวดลายบนผลิตภัณฑ์ 2. ด้านรูปแบบการสื่อสารการตลาดเชิงวัฒนธรรม ประกอบด้วย 3 ประเด็น ได้แก่ 1) ประเด็นการสื่อสารการตลาดเชิงวัฒนธรรม พบว่า อัลบั้มภาพมีจำนวนมากที่สุด การนำเสนอผ่านรูปแบบเนื้อหา 4 ประเด็น ได้แก่ คุณค่า การจดจำ จุดเด่น และการนำเสนอการใช้ประสบการณ์ทางวัฒนธรรม หรือความเชื่อท้องถิ่น 2) ประเด็นรูปแบบการสื่อสารการตลาดเชิงวัฒนธรรม พบว่าการขายมีจำนวนมากที่สุด มีการนำเสนอรูปแบบเนื้อหาการขาย 3 ประเด็น ได้แก่ คุณค่า การจดจำ และจุดเด่น และ 3) ประเด็นการตลาดโดยใช้ผู้มีอิทธิพลทางความคิด เป็นผู้ประกอบการมีจำนวนมากที่สุด ด้านคุณลักษณะผู้นำทางความคิดทางการตลาด ประกอบด้วย 5 มิติ ดังนี้ ความน่าเชื่อถือ ความเชี่ยวชาญ ความน่าไว้วางใจ ความน่าดึงดูดใจ และความเหมือนกับกลุ่มเป้าหมาย
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์
ข้อคิดเห็นที่ปรากฏและแสดงในเนื้อหาบทความต่างๆ
ในวารสารวิทยาการจัดการและการสื่อสาร ถือเป็นความเห็น
และความรับผิดชอบโดยตรงของผู้เขียนบทความนั้นๆ มิใช่
เป็นความเห็นและความรับผิดชอบใด ๆ ของคณะวิทยาการจัดการ
มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่
บทความ เนื้อหา และข้อมูล ฯลฯ ในวารสารวิทยาการจัดการและการสื่อสาร
ถือเป็นลิขสิทธิ์เฉพาะของคณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่
หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมด หรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจาก
คณะวิทยาการจัดการและการสื่อสาร มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ก่อนเท่านั้น
References
กรมพัฒนาชุมชน. (2564). ความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับโครงการหนึ่งตำบล หนึ่งผลิตภัณฑ์.กรุงเทพฯ: บริษัท เอท่ีเอ็น โปรดักชั่น จำกัด.
กรมอนามัย. (2566). รายงานสถานการณ์ โควิด-19. https://covid19.anamai.moph.go.th/th
กองข้อมูลธุรกิจ กรมพัฒนาธุรกิจการค้า. (2566). ระบบคลังข้อมูลธุรกิจ. http:// datawarehouse.dbd.go.th/bdw/search/search2.html
กานต์ นวลน้อย. (2565). การทำการตลาดเชิงเนื้อหา (Content Marketing) บนโซเซียลมีเดียที่มีผลต่อการที่ผู้บริโภคมีความผูกพันซึ่งนำไปสู่ทัศนคติต่อแบรนด์ Mo-Mo-Paradise [สารนิพนธ์ปริญญาการจัดการมหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยมหิดล.
กิติยา สุริวรรณ พิชามน พวงสุวรรณ และอุรพี จุลิมาศาสตร์. (2559). ความสัมพันธ์ระหว่างผู้ทรงอิทธิพลทางความคิด ผู้บริโภคและตราสินค้า. วารสารการสื่อสารและการจัดการนิด้า, 2(3), 79-96.
จารุพัฒน์ จรุงคากร. (2560). ปัจจัยการสร้าง Content Marketing ที่มีอิทธิพลต่อความสนใจในแบรนด์เสื้อผ้าแฟชั่นในประชากร Gen M [การค้นคว้าอิสระ นิเทศศาสตมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยกรุงเทพ]. http://dspace.bu.ac.th/bitstream/123456789/3707/5/jarupat_char.pdf
ณัฐนันท์ กองจริต. (2561). การศึกษากลยุทธ์การสื่อสารออนไลน์ที่มีผลต่อการตัดสินใจใช้บริการร้านเสริมสวยสัตว์เลี้ยง [การค้นคว้าอิสระ นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยกรุงเทพ]. http://dspace.bu.ac.th/bitstream/123456789/3757/3/nattanan_kong.pdf
ทินภัทร แสงศรี และอรุณี พรมจำบุตร. (2565). ผลกระทบและการรับมือต่อสถานการณ์การระบาดของเชื้อไวรัสโคโรนา 2019: กรณีศึกษาสหกรณ์ศูนย์ศิลปาชีพทอผ้าไหมแพรวาบ้านโพน อำเภอคำม่วง จังหวัดกาฬสินธุ์. วารสารแก่นเกษตร, 50(1), 365-370.
ธนกฤต วงศ์มหาเศรษฐ์. (2561). การเปิดรับการตลาดเชิงเนื้อหาของผู้บริโภคสินค้าออนไลน์ในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารวิชาการบริหารธุรกิจ, 7(ฉบับพิเศษ), 85-94.
เบ็ญจวรรณ จันทโรจวงศ์. (2566). การปรับตัวของมีเดียเอเจนซี่ไทยในยุค Digital disruption. วารสารวิชาการวิจัยและนวัตกรรม มสธ. (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 3(2), 1-19.
บริษัท นิภา เทคโนโลยี จำกัด. (2562). Influencer Marketing ทางเลือกใหม่ของการทำการตลาดออนไลน์. https://nipa.co.th/blog-detail/influencer- Marketing-ทางเลือกใหม่ของการทำการตลาดออนไลน์.
ปภัสราภา ศิริสุนทร. (2565). อิทธิพลของคุณลักษณะของผู้มีอิทธิพลทางความคิดด้านสุขภาพ ต่อทัศนคติและพฤติกรรมของผู้บริโภค [วิทยานิพนธ์ นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย]. https://digital.car.chula.ac.th/chulaetd/6333/
รัชพล ลิ้มพรกุล. (2559). ความสัมพันธ์ระหว่างความไว้วางใจและพฤติกรรมการปฏิบัติงาน ของพนักงานในบริษัท หัวเว่ย เทคโนโลยี (ประเทศไทย) จำกัด [การค้นคว้าอิสระ วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีปทุม]. https://dspace.spu.ac.th/handle/123456789/5555
ลดาอำไพ กิ้มแก้ว. (2560). ปัจจัยที่มีผลต่อความตั้งใจซื้อของผู้บริโภคจากสื่อโฆษณาประเภทวิดีโอผ่านผู้มีอิทธิพลบนสังคมออนไลน์ [การค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์].
วรภพ วงษ์จักร์. (2561). แนวทางออกแบบปี 2018. https://grappik.com/graphic-design-trends-2018/
ศุภเชษฐ์ เศรษฐโชติ. (2560). การนำเสนอการตลาดเชิงเนื้อหาบนสื่อดิจิทัลและความตั้งใจรับประทานอาหารคลีน [วิทยานิพนธ์ นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยกรุงเทพ].
สำนักงานพัฒนาชุมชนจังหวัดเชียงใหม่. (2566). ผู้ประกอบการ OTOP เชียงใหม่.https://www.otopchiangmai.com/
สำนักส่งเสริมภูมิปัญญาท้องถิ่นและวิสาหกิจชุมชน. (2563). การตลาด. https://cep.cdd.go.th/otop-data.
Content Marketing Institute. (2023). คู่มือการทำ Content Marketing ฉบับสมบูรณ์ประจำปี 2023. https://morphos.is/th/blog/guide-to-content-marketing-2023
Erdogen, B.Z. (1999). Celebrity Endorsement: A Literature Review. Journal of Marketing Management, 15, 291-314.
Kotler, P. & Keller, K. L (2009). Marketing management (13th ed). NJ: Prentice-Hall.
Kotler, P. & Kartajara, H., & Setiawan, I. (2016). Marketing 4.0: Moving from traditional to digital. Hoboken, NJ: John Wiley & Sons.
Middlebrook, P. N. (1974). Social psychology and modern life. Alfred A. Knopf.
Nipa Digital Agency. (2023). สร้าง Content Marketing ให้มีคุณค่า… เพื่อเพิ่มมูลค่าให้ธุรกิจ.https://shorturl.asia/aMtxC
Nipa Technology. (2019). Influencer Marketing ทางเลือกใหม่ของการทำการตลาดออนไลน์. NIPA Agile Marketing Digital Agency: www.nipa.co.th/blog-detail/influencer- Marketing-ทางเลือกใหม่ของการทำการตลาดออนไลน์
Nosrati, M., Karimi, R., Mohammadi, M. & Malekian, K. (2013). Internet Marketing or Modern Advertising! How? Why. International Journal of Economy, Management and Social Sciences, 2(3), 56-63.
Ohanian, R. (1990). Construction and Validation of a Scale to Measure Celebrity Endorsers' Perceived Expertise, Trustworthiness, and Attractiveness. Journal of Advertising, 19(3), 39-52. https://doi.org/10.1080/00913367.1990.10673191
Nathida, T. (2009). Consumer Journey. https://www.marketingoops.com/reports/behaviors/customer-journey/
Worrapob. (2018). การตลาดเชิงเนื้อหา. https://www.Content+Marketing +Exposure+of+Online+Consumers+in+Bangkok+Area.